“แต่งตัวให้เรียบร้อย เดี๋ยวฉันจะไปรอที่ห้องอาหารนะ” เขาเดินไปเกาะขอบประตูห้องน้ำ หมุนกายหันมามองเธอพร้อมกำชับอีกหน “อ้อ... ถ้าสิบห้านาทีเธอไม่ลงไป ฉันจะขึ้นมาตาม”
ร่างสูงใหญ่เดินพ้นไปจากประตูแถมยังใจดีปิดล็อกประตูให้ด้วย นภัสรดากำผ้าขนหนูที่ใช้ปกปิดร่างไว้แน่น
“อีตาบ้า ไม่เคยทิ้งลายเลย ฉันจะไว้ใจคุณได้ไหมเนี่ย ตาลุงบ้า!” เธอขยุ้มผ้าในมือ แล้วปาใส่ประตูห้องน้ำ ระบายความโมโห
หญิงสาวรีบจัดการอาบน้ำชำระร่างกายจนสะอาดหอมฟุ้ง แล้วแต่งตัวลงไปยังห้องอาหาร เธอรู้ดีว่าเขาไม่ใช่แค่กำชับแต่เป็นการข่มขู่กลายๆ ด้วย หากเธอดื้อดึงคิดงัดข้อกับเขามันได้ไม่คุ้มเสีย ตาลุงตัวร้ายจะตามขึ้นมาลากตัวเธอถึงในห้องนอนแน่
“มาแล้วเหรอ นั่งลงสิ ฉันลงมือเข้าครัวเองเลยนะ”
โดมินิกลุกขึ้นจากเก้าอี้ เข้ามาประคองคู่หมั้นสาวพานั่งลงที่โต๊ะอาหาร เขาเลื่อนจานอาหารให้เธอ ยิ้มอย่างภูมิใจกับฝีมือปรุงอาหารของตัวเอง บนโต๊ะมีอ
