“ซี๊ด ยายเด็กร้ายกาจ อาร์...”
โดมินิกสูดลมหายใจแรง ข่มความต้องการที่พลุ่งพล่านในกายให้สงบลง เขาก้าวเท้าเร็วๆ ตรงไปยังอ่างน้ำ แล้ววางร่างในอ้อมแขนลงในอ่าง ก่อนจะหมุนก๊อกเปิดฝักบัวราดร่างอ่อนระทวยยั่วสวาทนั้นทันที
“กรี๊ด เปิดน้ำทำไม หนูหนาวนะ ตาลุงบ้า”
นภัสรดาสะดุ้งโหยงลืมตาขึ้นด้วยความตกใจ ปัดฝักบัวที่กำลังจ่อสายน้ำพุ่งใส่เธอออกให้พ้นหน้า แต่เขาไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้น ยังคงใช้น้ำราดรดบนศีรษะตลอดทั่วตัวเธอจนเปียกปอนไปหมด เธอดิ้นหนีเขาก็จับไว้ไม่ได้สนใจว่าจะพากันเปียกทั้งคู่ ยามสายน้ำเย็นลดความรุ่มร้อนในกายสาวเรียกสติให้กลับคืนมาบางส่วน เธอหนาวสั่นไปทั้งตัวเขาก็ไม่ยอมหยุดราดน้ำเสียที ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเขาถึงยอมปิดก๊อกน้ำเมื่อเห็นว่าเธอหนาวสั่นไปทั้งตัว
“น่าจะหายร้อนแล้วนะ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ยิ้มใส่ตาเธอ
“มันหนาวนะตาลุงบ้า!”
เธอแหวกลับยกมือกอดอกตัวเอง ปากสั่นจนฟันแทบกระทบกัน สมองโล่
