64 คนที่รักและหวังดีจริงๆ
“แต่ว่าตอนนี้…เขายืนอยู่ข้างหลังของมินมิน”
มินมินตัวชาวาบเมื่อได้ยินคำพูดของธีร์ หัวใจที่นิ่งสงบเริ่มเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ราวกับทุกอย่างรอบตัวหยุดหมุนลงไปชั่วขณะ เธอค่อยๆ หันไปมองด้านหลังช้าๆ และพบว่าเป็นจริงตามที่ธีร์พูด ภาคินยืนอยู่ตรงนั้น…
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความนิ่งเรียบ ส่วนแววตายังคงดูไร้อารมณ์เหมือนเดิม
“พี่ภาคิน...” เธอเรียกชื่อเขาเบาๆ
ภาคินก้าวเข้ามานั่งร่วมโต๊ะที่มินมินและธีร์นั่งอยู่ ตอนแรกขับรถผ่านร้านกาแฟแห่งนี้ ทว่าพอมองเข้ามาจึงเห็นมินมินนั่งคุยกับธีร์อย่างถูกคอ โทรมาสายแรกไม่รับสาย แต่เขาสังเกตเห็นว่ามินมินมองโทรศัพท์ตอนเขาโทรเข้ามา แต่เธอกลับไม่คว้าไปรับ ทำให้เขาเริ่มไม่พอใจ ตัดสินใจลงจากรถแล้วโทรอีกสายแต่ก็ยังไม่รับ
มินมินพยายามหลบสายตาภาคิน ยิ่งไม่อยากเจอหน้ายิ่งได้เจอ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ทำไมไม่รับสาย?”
“มินมินยัง
