61 เจ็บปวด
แควกก!!
“กรี๊ดดด!!” เธอร้องออกมาสุดเสียงเมื่อเสื้อผ้าถูกฉีกจนขาดวิ่นกลายเป็นเศษผ้า แถมยังบาดผิวจนแดงเถือก เธอไม่เคยเจอเขาโหมดป่าเถื่อนมากขนาดนี้มาก่อน ปกติเขาเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว หากแต่ตอนนี้มันป่าเถื่อนมากกว่าครั้งไหนๆ
ทำไมเขาน่ากลัวจัง…
“พะ…พี่ภาคินฉีกชุดมินมินทำไม”
“ชุดเธอมันเกะกะ”
“แต่พี่ภาคินก็ไม่ควรฉีกมันขาด มินมินไม่มีชุดสำรอง”
“ใส่ชุดผัวอย่างฉันไง”
“พี่ภาคินไม่ใช่ผัวมินมิน…” เธอตอบเสียงแผ่ว เพราะแอบหวั่นและหวาดระแวงการกระทำถัดไปของเขา
ภาคินกระตุกยิ้มมุมปาก เมื่อได้ยินมินมินตอบกลับมาอย่างนั้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบคางเรียวแน่นจนคนใต้ร่างทำหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด
“ฉันให้เธอพูดอีกที”
เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง พร้อมกับหลุบสายตามองแผงอกแกร่งของเขาแทน นอกจากเขาจะป่าเถื่อนมากขึ้นแล้ว สรรพนามที่เคยใช้เรียกแทนกันอย่างน่ารักก็เปลี่ยนไปด้วย ที่ผ่านมามันคงเป็นการ
