"หมอขอเเสดงความเสียใจด้วยนะครับ คนไข้เสียชีวิตแล้ว เดี๋ยวยังไงรอทำตามขึ้นตอนต่อไปของโรงพยาบาลนะครับ"
หลังจากที่หมอกับพยาบาลปิดม่านเพื่อ ยื้อชีวิตผู้ป่วย จนเวลาผ่านไปหมอก็ได้ออกมาแจ้งข่าวร้ายให้ญาติรับทราบ
"คุณโอเคใช่ไหม"
ธนาที่ยังคงกอดมะปรางไว้ในอ้อมเเขนเอ่ยถามเธอ
มะปรางพยักหน้า
"อย่างน้อยๆท่านก็ไม่เจ็บแล้ว"
มะปรางบอกพร้อมน้ำตาที่หลั่งริน ธนากอดเธอไว้แนบอกเขาลูบผมเธออย่าง ปลอบใจ
"จะมาทำเป็นร้องไห้อะไรตอนนี้ ก่อนหน้านี้ไม่มาดูมาเเล"
ยุพาพูดขึ้น ตอนนี้ร่างของพ่อเธอยังอยู่ที่เดิมต้องรอเจ้าหน้าที่มาจัดการตามระบบอีกครั้ง
"นั้นนะสิ ปล่อยให้เป็นภาระพวกเราอย่างเดียวที่งี้ละมาทำร้องไห้"
อุสาลูกติดยุพาพูดตามแม่ขึ้นมาติดๆ
"แม่พี่สาพอเถอะครับ"
เสือที่ทนฟังมานานพูดขึ้น
"ทำไมฉันพูดเรื่องจริง พวกฉันลำบากแค่ไหนรู้หรือเปล่าเงินที่มีก็หมดไปกับการรักษาจะช่วยจ่ายไหมละ"
ยุพาโว้ยวายลูกชาย
ธนามอ
