ตามไม่ห่าง

1922 Words

มะปรางที่หันหลังให้ทางเข้าโรงอาหาร กำลังก้มหน้ากินข้าวด้วยความหิวไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นรอบตัวตัวเอง ทั้งโรงอาหารเงียบกริบทันที เธอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เห็นเพื่อนรวมโต๊ะทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก "เป็นอะไรกันคะ ทำไมไม่กินข้าวกัน" เธอถามคุณหนุ่มที่นั้งอยู่ตรงข้ามกัน เธอหันไปมองทุกคนที่อยู่ข้างๆบางคนก้มหน้ากินข้าวไม่พูดไม่จาบางคนก็มองออกไปที่ทางเข้าของโรงอาหาร "คุณมะปรางหันไปข้างหลังก่อนครับ" หนุ่มบอกมะปราง เธอรีบหันไปดูทันทีแล้วเธอเองก็ตกใจไม่แพ้ทุกคนในนี้ ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยเข้ามาที่นี้เลยแต่ตอนนี้เขากำลังเดินตรงมาที่เธอ "คุณธนา" เธอเอ่ยชื่อเขาออกมา พอดีกับที่เขามายืนอยู่ข้างโต๊ะที่เธอนั้งกินข้าวอยู่ "คงไม่รังเกียจนะครับถ้าผมจะขอ นั้งด้วย" เขาเอ่ยขึ้น หนุ่มหัวหน้าแผนกที่นั้งอยู่ตรงข้ามกับมะปรางรีบลุกขยับให้บอสหนุ่มทันที "เออ...ไม่รังเกียจครับเชิญครับบอส" มะปรางมองหน้าเจ้านายหนุ่ม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD