"คุณธนาขาาาา..." ในขณะที่มะปรางกับธนากำลังนั้ง กินข้าวกันอยู่ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากด้านหลังของมะปราง "บังเอิญจังเลยนะคะ" เจ้าของเสียงที่ดังจนเเสบแก้วหู ถือวิสาสะนั้งลงข้างๆชายหนุ่ม มะปราง เหลือบตามองนิดหนึ่งก่อนจะก้มหน้ากินข้าวต่อ ธนาเองก็แอบสังเกตุอาการของเลขาอยู่เหมือนกัน "อุ้ยย..คุณเลขาก็มาหรอคะ" วิชุดามองหน้ามะปรางเหยียดๆ (สาบานว่าเพิ่งเห็นฉัน) มะปรางคิดในใจ "ค่ะ" มะปรางตอบพร้อมรอยยิ้มที่ฝืนเต็มที่ "เลขาของคุณธนานี้ดีจังเลยนะคะ ทำงานเกินเวลาแบบนี้คุณธนาคงจะจ่ายแพงน่าดู" มะปรางหลับตาลงพยายามอดทนเก็บความไม่พอใจไว้ในใจ เพราะยังไงเธอคนนี้ก็เป็นผู้หญิงของเจ้านาย "ค่ะ" เธอตอบสั้นๆแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ วิชุดามองมะปรางอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ "ธนาคะ วิพยายามติดต่อคุณตลอด แต่เลขาคุณไม่ให้วิคุยกับคุณเลย" วิชุดากอดเเขนเขาไว้แน่น "ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่าง" เขาบอ