"กลัวหรอ"
เตียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นทั้งที่ดวงตาของธารายังคงปิดสนิท
"คุณ...ดื่มมาหรอคะ"
ไอ้วาถามอย่างระแวง
"อืม นิดหน่อย"
เขาบอกแบบนั้นแต่เธอไม่เชื่อหรอก เพราะกลิ่นของแอลกอฮอล์ชัดเจนยิ่งกว่ากลิ่นน้ำหอมในรถซะอีก
"ถ้าอย่างนั้น คุณคงเมาสินะคะ"
"เปล่า"
"หนูดูออกค่ะ"
ธาราไม่ตอบในทันทีแต่กลับลืมตาขึ้นช้าๆ แววตาคมเหมือนกำลังอ่านความคิดของเธออยู่
"กลับไปเรียนซะ แล้วไม่ต้องมาหาเงินแบบนี้อีก ไปกับกวินเขาให้เธอเท่าไหร่ ฉันจะให้เธอมากกว่านั้นแล้วเลิกยุ่งกับมันซะ"
"หนูกับพี่กวินเราเป็นแค่พี่น้องกันค่ะ หนูไม่ได้ทำอย่างที่คุณคิด"
ไอวารีบอธิบายเสียงสั่นเล็กน้อย รู้ว่าเขากำลังเข้าใจผิด
"งั้นหรอ แล้วกวินคิดกับเธอแบบนั้นด้วยหรือเปล่า"
"เราเป็นพี่น้องกัน ถึงจะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่ก็รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ พี่กวินก็คิดเหมือนหนูค่ะ"
"กลับไปเรียนตามที่ฉันบอก"
ธาราเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาเพียง
