"หนูพูดความจริงค่ะ"
ไอวาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา แต่เธอก็ยังกัดฟันไม่ให้เสียงนั้นผิดปกติไปมากกว่านี้ ความเจ็บที่แขนยังคงชัดเจน แต่เจ็บในใจกับรุนแรงยิ่งกว่า เพราะคนตรงหน้ามองเธอด้วยสายตาที่ดูถูก ทั้งที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอกำลังแบกรับอะไรอยู่
"เธอก็เลยเลือกที่จะหาเงินจากผู้ชายแบบนี้ใช่ไหม"
"ไม่ใช่นะคะคุณธารา"
ไอวาเงยหน้าสบตาเขาพร้อมทั้งส่ายหัวเบาๆ แม้หัวใจจะสั่นแต่ก็ไม่ยอมให้เขามองเธอเป็นอย่างที่เขาคิด
"ทั้งที่ในผับ ที่สนามกอล์ฟแบบนี้ แล้วก็คืนที่ไปเจอฉันด้วยใช่ไหม"
คำพูดเหมือนคมมีดกรีดซ้ำๆลงบนศักดิ์ศรีของเธอ
"ไม่ใช่นะคะคุณกำลังเข้าใจหนูผิด และที่นี่หนูกับพี่กวินเราเป็นเพียงแค่พี่น้องกันเท่านั้น หนูไม่ได้มาหาเงินจากลูกค้า แต่หนูมาทำงานเพื่อรับเงินจากนายจ้างเท่านั้นค่ะ"
ไอวาเอ่ยทุกคำตามความจริงทั้งหมด เพื่ออธิบายให้ธาราเข้าใจทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่ต้องอธิบายอะไรเลยก็ได้ เพราะถึงยัง
