เสือไม่อาจห้ามใจ -11-

1244 Words

11 พี่ดริฟท์พาฉันขึ้นลิฟต์มาที่ชั้นสอง ที่เป็นห้องทำงานของพี่เขา สามารถเห็นทั้งผับได้ทั้ง180องศาเลยทีเดียว พี่ดริฟท์นั่งทำงานเอกสารของตัวเอง ส่วนฉันก็ยืนเกาะกระจกมองดูไปรอบๆ ผับ ที่มีผู้คนมากมาย แต่ไม่เบียดอัดแน่นจนแทบเดินไม่ได้เหมือนผับที่เคยไป "ที่นี่จำกัดคนเข้าหรอ"ฉันถามพลางมองลงไปข้างล่าง "อือ ไม่มีบัตรก็เข้าไม่ได้"พี่ดริฟท์ตอบพลางทำงาน และฉันก็นึกถึงคำพูดของยัยญอหญิงคืนนั้น จะใช่ที่นี่มั้ยนะที่มันบอก ถ้าใช่ฉันจะพาเพื่อนๆ มาให้ได้ อิอิ ก็สงสารเพื่อนที่ได้แต่ยืนอยู่หน้าผับนี่ เดี๋ยวฉันจะไปคุยโว ว่าแล้วก็หยิบมือถือมาถ่ายรูป และส่งไปในกลุ่ม คนสวย💬 จินนี่ : รูปภาพ : ผับ××× ใช่ผับที่แกพูดถึงคืนนั้นมั้ย ญอหญิง : ใช่ๆ แกเข้าไปได้ไง จินนี่ : ผับพี่ชายฉันเองค้าาา ไข่หวาน : ตลกล่ะ จินนี่ : ไม่เชื่อก็ตามใจ ไข่หวาน : พูดจริง? จินนี่ : เดี๋ยวอ้อนพี่ดริฟท์ได้ จะพามา ญอหญิง : ต้องอ้อนให้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD