เขาคือพ่อของเพื่อนตัวร้าย
567 Words
“หนูรีบใส่กระโปรงเถอะ เดี๋ยวลุงจะพาไปโรงพยาบาลนะ”
“ไม่ค่ะ หนูไม่อยากไปโรงพยาบาล” เพราะเธอไม่อยากมีปัญหากับน้าสาวน่ะสิ ญาติคนสุดท้ายที่เธอเหลืออยู่ คนที่รับอุปการะเธอต่อจากพ่อแม่ที่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุเมื่อสามเดือนก่อน น้าสาวเป็นพยาบาลที่ทั้งดุและเข้มงวด หากรู้ว่าเธอเจอกับอะไรในวันนี้ คงไม่ยอมให้เธอใช้ชีวิตอิสระที่หอพักต่อไป
“หนูมั่นใจว่า หนูยังไม่โดนพวกมันข่มขืนค่ะ จากคำพูดของพวกมัน คิดว่าน่าจะแค่เริ่มน่ะค่ะ” เล่าพลางหน้าแดงก่ำด้วยความอาย “เพราะลุงเข้ามาซะก่อน หนูเลยรอด อ่า..เสื้อลุง...หนูจะเอาไปซักให้นะคะ”
ชายวัยห้าสิบยิ้มนิด ๆ แววตาเอ็นดูแฝงเล่ห์บางๆอย่างคนเจ้าชู้ “ไม่ต้องหรอก”
“แต่มัน...” มันเลอะน้ำใคร่กับน้ำฉี่ของเธอไปแล้วนะ เธอควรจะรับผิดชอบสิ
“ไม่เป็นไร หนูใส่กระโปรงก่อนเถอะ”
เธอหันมองหากระโปรงนักเรียน เห็นมันวางอยู่ตรงมุมห้อง จึงผละตัวลงจากเตียงแล้วเดินไปหยิบ แต่กลับเจอโทรศัพท์ตกอยู่ตรงนั้นหนึ่งเครื่อง ซึ่งไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอน กระเป๋าเป้ของเธอก็วางอยู่ใกล้กัน ทุกอย่างในกระเป๋ายังอยู่ครบ
“เอ๊ะ...ของใครนะ?”
“มีอะไรหรือหนู”
“เปล่าค่ะ!” เธอรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องนั้นไว้ในกระเป๋าเป้ สวมใส่กระโปรงจนเรียบร้อย แต่กลับหากางเกงในไม่เจอ “อยู่ไหนนะ”
“หาอะไรอยู่ หานี่เหรอ” มือกร้านยื่นกางเกงในมาให้เธอ ด้วยสีหน้าก่ำแดงเหมือนกำลังเขินอาย
“อุ๊ย!” เธอรีบรับกางเกงในจากเขามาด้วยสีหน้าไม่ต่างกัน วินาทีนี้ แทบไม่กล้ามองหน้ากันเลยล่ะ แถมหัวใจเต้นรัวหนักมาก
“งั้น...เดี๋ยวลุงไปส่งที่บ้านนะ บ้านหนูอยู่ไหนล่ะ”
“ไปส่งที่บ้านเพื่อนหนูได้มั้ยคะ”
“บ้านเพื่อน? ที่ไหนล่ะ?”
“บ้านกำนันสาวิตรน่ะค่ะ”
คำว่ากำนันสาวิตรทำให้ชายวัยห้าสิบอึ้งไปนิด ก่อนจะคลายคิ้วที่ขมวด
“หนูเป็นเพื่อนกับ...ยัยดาด้าเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” เธอพยักหน้า “คุณลุงรู้จักดาด้าเหรอคะ หนูเป็นเพื่อนกับดาด้าค่ะ หนูแค่อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นหลังจากเราปิกนิคกัน หนูมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง???”
“หมายความว่าเพื่อนที่หนูมาปิกนิคด้วยก็คือยัยดาด้าเหรอ” กำนันสาวิตรถามอย่างสนใจปนสงสัย
“ค่ะ ดาด้า รวิวรรณและอรนภา ตอนนี้ไม่รู้ว่าสามคนนั้นจะได้รับอันตรายเหมือนหนูรึเปล่า”
“แป๊บนะหนู” ชายวัยห้าสิบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงยีนแล้วกดโทรออก เอ่ยเสียงเข้มสอบถามราวกับสอบสวน “ตอนนี้แกอยู่ไหน!”
เขานิ่งฟังครู่หนึ่งก็กดปิดโทรศัพท์ สีหน้าข้นเครียดกว่าเดิม เพราะนึกรู้แล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับเด็กสาวแสนสวยตรงหน้ามาจากฝีมือใคร
“ตอนนี้ยัยดาด้าปลอดภัยดี หนูไม่ต้องห่วง เดี๋ยวลุงพากลับบ้านนะ”
“เดี๋ยวค่ะ!!” เธอจับแขนล่ำเขาไว้ “ทำไมลุงดูเหมือนรู้จักกับดาด้าดีล่ะคะ หรือว่า...”
“อืม ลุงเป็นพ่อของดาด้า” เขายอมรับ
- Writer
