“กำลังจะทักไปพอดี หนูโอเคนะ”
“โอเคค่ะ ค่อยสบายใจขึ้นหน่อย แต่หนูมีเรื่องอยากถามค่ะ”
“อะไรเหรอ”
“กางเกงในหนูหายค่ะ อยู่บนรถพ่อปะ?”
“อยากได้คืนปะ”
เจนจิรายิ้มกริ่ม คิดว่าการยั่วพ่อพระนักการเมืองท้องถิ่นจะยากเสียอีก เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋านักเรียนแล้วเดินเข้ามาในห้องเรียน
สรัญดา รวิวรรณและอรนภาที่นั่งรวมกลุ่มอยู่ด้วยกันที่หลังห้องหันมองเธอเป็นตาเดียว ด้วยสายตาเย็นชาเย่อหยิ่ง แต่แฝงความหวาดหวั่นเอาไว้ อารมณ์เดียวกับคนร้ายที่เพิ่งฆ่าคนตายมา
เจนจิรายิ้มร่า โบกมือทักทาย เดินเข้าไปหากลุ่มของสรัญดา ด้วยสีหน้าเป็นห่วง “เมื่อวานพวกแกถูกทำร้ายรึเปล่า ฉันนี่เกือบซวย อยู่ ๆ ก็มีผู้ชายเข้ามาจะทำร้าย แต่โชคดีพ่อของดาด้าเข้ามาช่วยไว้ซะก่อน”
สรัญดาตกใจ “พ่อเหรอ?”
“ใช่ พ่อไม่ได้บอกเธอเหรอ”
“บอก บอกสิ” เขาไม่ได้บอกต่างหาก เพราะไม่ได้คิดจะลงโทษลูกสาวตัวเองเลย “แล้วพวกนั้นทำอะไรแก”
“พวกมันจะ
