วันนี้กำนันสาวิตรผู้กล้าแกร่งสวมหมวกใส่แว่นดำอำพรางใบหน้ามาเสียด้วย คงกลัวว่าจะมีใครจำหน้าได้สินะ เธอล่ะอยากจะหัวเราะ เพราะยังไงก็ต้องถอดทุกอย่างออกจากกายอยู่แล้ว
เมื่อถึงชั้นสองของน้ำตก บริเวณนั้นไม่มีคนอยู่เลย เธอเดินลัดเลาะตามโขดหินเข้าไปที่โพรงถ้ำด้านหลัง ซึ่งมีป้ายติดไว้ว่าเขตอันตรายห้ามเข้า!!!
เพราะป้ายนี้เองที่ทำให้เธอติดสินใจเลือกตรงจุดนี้เป็นสถานเริงรมย์ร่อนโลกีย์
“หนูเจน...ตรงนั้นมีน้ำวนนะ อันตราย อย่าเข้าไปเลย กลับออกมาเถอะ” เขาตะโกนเรียก
“ป๊อดหรือคะ เราก็แค่อย่าลงไปในแอ่งน้ำ เราข้ามโขดหินพวกนี้เข้าไปที่หลังโพรงถ้ำสิคะ เจนเคยข้ามไปสองสามครั้งแล้ว ตรงนั้นสวยมากเลยค่ะพ่อ”
เธอหันมาขยิบตาให้เขา ก่อนจะกระโดดลงไปยืนบนโขดหิน จากนั้นก็ย่างเหยียบหินก้อนใหญ่อีกสามสี่ก้อน แล้วก้าวไปยืนอยู่หน้าโพรงถ้ำ
“มาสิคะพ่อ” เธอส่งยิ้มให้เขาแล้วเดินผ่านหน้าโพรงถ้ำ ออกไปทางด้านข้าง ตรงไปยังด้านห
