ตอนที่ 34 : บอกสถานะชัดเจน
สองชั่วโมงผ่านไป
"อิ่มจังตังอยู่ครบ แถมยังได้ซื้อของกลับบ้านด้วย" เสียงหวานพูดขึ้นมือน้อยๆลูบท้องตัวเองเบาๆ พร้อมกับเผยรอยยิ้มอย่างมีความสุขที่ไม่ต้องควักเงินตัวเองเลยสักบาท ไม่ใช่แค่ค่าอาหารที่ร้านส้มตำ แต่ยังรวมถึงของกินจุกจิกที่ฉันซื้อติดไม้ติดมือมาด้วย กระเป๋าแบรนด์เนมหรูของเขายังคงอยู่กับฉัน ไม่ว่าจะหยิบจ่ายร้านไหนเขาไม่มีบ่นเลยสักนิด แต่จะว่าไปสำหรับเขาของพวกนี้คงเป็นแค่เศษเงิน
และที่สำคัญมือหนานั้นไม่เคยปล่อยให้มือฉันว่าง
"เธอจะเดินจนทุกร้านปิดร้านเลยหรือไง"
"ก็ยังเดินไม่ทั่วเลย คุณกลับไปก่อนก็ได้ บ้านพักฉันอยู่ใกล้ๆแค่นี้ เดินกลับเองได้ค่ะ"
"พูดแบบไม่คิด" ไฟส่ายหัวให้กับคำพูดที่แสนง่ายของเธอ
"คิดแล้วเลยพูดต่างหาก ฉันรู้ว่าคุณอึดอัดที่ต้องเดินตลาดเปิดท้ายแบบนี้"
แป๊ะ
นิ้วแกร่งดีดเข้าที่หน้าผากโหนกนูนนั้นด้วยความมันเขี้ยว
"ฉันเจ็บนะคะ"
"จะ
