“พ่อรักลูกนะเจมีน่า พ่อไม่เคยคิดทำร้ายเจ้าเลย”
จอมเวทย์บอกทั้งน้ำตา หันไปมองหน้าภรรยาให้นางช่วยอธิบาย เรเนียพยักหน้าให้
“เจมีน่าอย่าเกลียดพ่อของเจ้าเลย ทุกอย่างเป็นเรื่องที่แม่เข้าใจผิดไปเอง แม่หลบหนีมาเพราะเข้าใจผิดว่าพ่อเจ้าคิดฆ่าเจ้า แท้จริงแล้วพ่อของเจ้าไม่เคยคิดทำแบบนั้น เป็นความผิดของแม่ที่ทำให้เราทั้งสามคนต้องพลัดพรากจากกัน หากแม่ไม่ด่วนใจร้อนคิดระแวงไปเอง เราคงได้อยู่ด้วยกัน” เรเนียอธิบายให้ลูกสาวฟังด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“หมายความว่าท่านพ่อไม่ได้คิดฆ่าเราสองแม่ลูกใช่ไหมคะ”
เจมีน่ายิ้มดีใจ รู้สึกยินดีที่ทุกสิ่งไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด นางผละออกจากอ้อมแขนมารดาโผเข้ากอดบิดาทันที เรเนียขยับมาโอบกอดสองพ่อลูกไว้ ทั้งสามกอดกันกลมด้วยความรู้สึกมีความสุขในรอบยี่สิบปี หลังจากต้องพลัดพรากจากกันเพราะความเข้าใจผิด
“เจมีน่า พ่อกับแม่คงไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกอีกแล้ว จงรับพลังทั้งหมดของพ่อไป
