“พิษดอกลีโกไม่ทำให้นางตายในทันที แต่นางจะนอนไร้สติอยู่แบบนี้จนร่างกายเสื่อมโทรมลงไปถึงจะตาย ดูจากสภาพของนางคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินเจ็ดวัน หากท่านนำไข่มุกเจ็ดสีมาให้นางกินไม่ได้ นางก็จะตาย”
คำบอกนั้นทำให้พ่อมดหนุ่มมีสีหน้าดีขึ้น อย่างน้อยเขาก็มีเวลาเหลืออีกตั้งเจ็ดวัน มันคงมากพอจะเดินทางไปถึงปราสาทของจอมเวทย์ทัน
“ข้าต้องการไปปราสาทจอมเวทย์ เจ้าต้องเป็นผู้นำทางข้าไป ใช้เวลาเดินทางกี่วันกว่าจะไปถึงที่นั่น”
“ต้องใช้เวลาสามวันถึงจะเดินทางไปถึงประตูทางเข้าปราสาทได้” ภูติลีโกบอก
พ่อมดไคทัสพยักหน้ารับ “พรุ่งนี้เราจะเดินทางกัน เจ้าออกไปข้างนอกคอยดูแลรอบๆ ที่พักให้ดี” เขาโบกมือไล่ภูติลีโกให้ออกไป แล้วเอนกายลงนอนกอดร่างงามของเจมีน่า
“เจมีน่าเจ้าต้องอดทนไว้นะ ข้าจะเอาไข่มุกเจ็ดสีมาแก้พิษให้เจ้า”
ริมฝีปากร้อนแตะลงบนหน้าผากมน ปลุกปลอบคนในอ้อมแขนให้มีกำลังใจ แม้นางจะไม่รับรู้สิ่งที่เขาบอกก็ตาม
