ณ คฤหาสน์ของวอเตอร์
ภายในห้องรับแขกของของคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยของหรูหรามากมาย ผม วอเตอร์และเอมิเลียก็กำลังนั่งหันหน้าเข้าหากันอยู่ และหลังจากบอกเรื่องที่เอมิเลียไม่อยากแต่งงานออกไป
" ไม่ได้ครับองค์ชาย ยังไงเธอก็ต้องแต่งงาน!!! "
วอเตอร์ก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ฟังไม่ลื่นหูนัก และกำลังใช้มือกอดอกเหมือนกับกำลังระงับความโกรธเอาไว้อยู่ แต่ว่ามันก็เป็นแบบที่ผมคิดเอาไว้นั่นแหละว่าเรื่องนี้มันต้องเกิดขึ้น เพราะยังไงงานพวกนี้มันก็เป็นเรื่องที่ตัดสินจเอาไว้นานแล้วไม่ใช่วันสองวันแล้วมาบอกว่าแต่งงาน แต่มันติดที่วอเตอร์พึ่งมาบอกเอมิเลียแค่นั่นเอง
ถ้ายกเลิกหรือปฏิเสธการแต่งงานตอนนี้ก็เท่ากับว่าวอเตอร์ผิดคำพูด และคงโดนขุนนางคนอื่นดูถูกกันแน่ว่าผิดคำพูด เหอะๆ
" ท่านพ่อแต่ข้าไม่ชอบหมูเดินได้นั้นนะ "
" ไม่ได้! มันไม่ได้อยู่ที่ชอบหรือไม่ชอบปัญหามันอยู่ตรงที่ว่าถ้ายังนานกว่านี้เจ้าจะไม่ได้รับสิทธิ์แต่งง
