มะปรางที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จรีบเปิดประตูและเข้าไปในห้องพักของตัวเองอย่างรวดเร็ว หล่อนลงกลอนอย่างแน่นหนาก่อนจะเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้า แต่แล้วก็ต้องชะงักงัน เมื่อภายในห้องนอนของหล่อนไม่ได้มีหล่อนแค่เพียงคนเดียวอีกต่อไปแล้ว
“คุณแพท...”
ผู้ชายที่มีใบหน้าถอดแบบมาจากเทพบุตรเดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน หญิงสาวตัวสั่น ปากสั่น และจะวิ่งหนีแต่ก็ถูกเกาะกุมเอาไว้ได้เช่นเคย
“ปล่อยนะคะ”
“ไม่ปล่อย เธอเป็นของฉัน จำไม่ได้หรือไง”
หญิงสาวดิ้นรน น้ำตาซึมด้วยความน้อยใจ “มะปรางเป็นของผู้ชายทุกคนนั้นแหละค่ะ ปล่อยนะ ปล่อยสิ ถ้าไม่ปล่อยมะปรางจะร้องให้พี่เมซซี่มาช่วยนะ”
แทนที่พาเวลจะสะทกสะท้าน ตรงกันข้าม ชายหนุ่มกลับหัวเราะร่วนซะงั้น มือหนาจับร่างของหล่อนให้หมุนมาเผชิญหน้า ดวงตาสีเขียวมรกตของเขาเต็มไปด้วยความหิวกระหายที่ซ่อนไม่มิด
“ป่านนี้มันถึงปารีสไปแล้วมั้ง”
“คุณแพทหมายความว่ายังไงคะ”
ไหล่กว้างบึกบึนของผู้ชายท
