“ไม่ได้เป็นอะไรได้ไง เสื้อเลอะหมด แต่ดีนะไม่มีแผล” แพตตี้ยังบ่นไม่เลิก
รูธนั่งเฉยอยู่พักใหญ่ก็อดถามเมลิน่าไม่ได้ “แล้วเธอมีความพร้อมแค่ไหนที่จะจะเข้าไปพบกับอาจารย์ที่ปรึกษาน่ะ ลิน่า”
คนถูกถามเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจ “พบอาจารย์ที่ปรึกษาจะต้องมีความพร้อมด้วยเหรอรูธ”
“นั่นสิ ยายรูธนี่ก็พูดแปลกๆ เลิกพูดได้แล้ว ให้ลิน่าไปพบอาจารย์เถอะ”
แพตตี้กลัวความแตกเลยรีบตัดบท และถึงแม้เมลิน่าจะยังงงงวยอยู่ แต่ก็ยอมทำตามคำพูดของแพตตี้แต่โดยดี
“พวกเธอคงพบอาจารย์แล้วสินะ คิวต่อไปคงเป็นฉัน” เมลิน่าลุกขึ้นยืน
“ระวังตัวดีๆ นะลิน่า” รูธอดพูดด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ และนั่นก็ทำให้ถูกแพตตี้ตีต้นแขนอย่างหมั่นไส้
“ยายลิน่าเข้าไปพบอาจารย์นะ ไม่ได้ไปสนามรบ พูดไม่คิดเลยยายนี่”
ท่าทางของเพื่อนทั้งสองทำให้เมลิน่าอดประหลาดใจไม่ได้ แต่กระนั้นหญิงสาวก็เลือกที่จะเดินตรงไปยังห้องพักของอาจารย์ที่ปรึกษาประจำงานวิจัยของตั
