“ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธออีกแล้ว มันทรมานเกินไปสำหรับวันเวลาที่ไม่มีเธออยู่ข้างกาย”
หากหล่อนไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ดีพอคงดีใจจนเนื้อเต้นเสียแล้วละ แต่นี่หล่อนรู้ดีว่าเขาพูดแบบนี้ทำไม คงอยากได้หล่อนอีกครั้งสินะ น้ำตาแห่งความเสียใจทะลักออกมาอาบแก้ม
“แต่เราไม่รู้จักกันค่ะ”
“ตรงกันข้ามสาวน้อย เรารู้จักกันจนทุกอณูเนื้อเชียวแหละ”
แล้วเขาก็กระชากหล่อนเข้าไปหาอีกครั้ง พร้อมๆ กับปากร้อนผ่าวที่รุกรานแก้มนวลของหล่อน แม้จะพยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็ไม่รอดพ้นจากความโหยหาของเขา
“และฉันจะทำอย่างนี้จนกว่าเธอจะยอมรับทุกอย่าง”
“คุณต่างหาก... ที่ทำเหมือนเราไม่รู้จักกันมาก่อน ตั้งแต่ตอนที่คุณขับรถเฉี่ยวฉันแล้ว”
หญิงสาวอดไม่ไหวอีกแล้วจึงแหวออกไป พร้อมกับดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย และเมื่อยังไม่สามารถรอดพ้นจากพันธนาการของคนตัวโตได้ เมลิน่าก็เปลี่ยนมาเป็นทุบแผงอกกว้างด้วยสองกำปั้นเล็กๆ ของตัวเองพัลวัน ดินิย่าร์ยืนน
