ผ่านไปสักพัก
หลังเลิกเรียน
“เราจะไปไหนกันดี” เสียงเจนิสที่เดินออกมาจากห้องเรียนไม่รอช้าที่จะหันถามเพื่อนทั้งสองของตัวเอง ซึ่งลูกหว้าที่มีข้อความถูกส่งเข้ามาพอดีก็ก้มลงมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง
ข้อความ
อีริค : มาทำหน้าที่ของเธอ
เจ้าของใบหน้าเรียวใสได้แต่มองข้อความที่อยู่ตรงหน้าอยู่อย่างนั้นด้วยความอึมครึมในความรู้สึกของตัวเอง และรับรู้ได้ถึงความเฉยชามองเธอเป็นเพียงของบำเรอที่ต้องทำหน้าที่จากคุณชายตัวสูง สายตาคมกริบและท่าทางของเขานั้นฉายออกมาถึงความเย็นชาไร้ความรู้สึกเหมือนตอนช่วงแรกที่พบเจอกัน…
“ลูกหว้า!”
“ฮ…ฮะ…” ร่างบางที่ถูกเรียกชื่อเสียงดังสะดุ้งได้สติหันมองเจนิสกับใบข้าวที่ต่างมองหน้าตัวเองอยู่
“…มีอะไรเหรอ”
“เธอนั่นแหละเป็นอะไร ฉันเรียกตั้งหลายรอบ” เจนิสถาม
“อ๋อ ไม่มีอะไร ฉันก็แค่…คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย”
“งั้นเหรอ แล้วตกลงจะไปด้วยไหม ฉันกับใบข้าวว่าจะไปห้าง M”
“อ้อ ห้าง M เ
