วันต่อมา…
“มาทำไม” เสียงนงฤดีเอ่ยถามลูกหว้าที่เดินเข้ามาจะเข้าพบกับธัญญาที่อยู่ภายในห้องทำงานหรู
“พอดีหว้ามีเรื่องจะคุยกับคุณท่านน่ะค่ะ”
“แกเนี่ยนะมีเรื่องจะคุยกับคุณท่าน เรื่องอะไร”
“อะ…เอ่อ…”
“พูดมาสิ! ฉันเป็นคนใกล้ชิดของคุณท่าน จะต้องรู้ทุกเรื่อง”
“…” ร่างบางที่ได้ยินก็ยังคงแสดงสีหน้าหนักใจออกมา เธอไม่สามารถที่จะบอกเรื่องที่จะเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัวนี้กับหัวหน้าแม่บ้านจอมวางอำนาจได้ นงฤดีที่เห็นท่าทางจึงไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปเอาเรื่องลูกหว้าที่ไม่ยอมบอก
“ฉันถามว่าเรื่องอะไร!” เธอเอ่ยพลางผลักเข้าที่ร่างเล็ก โดยลูกหว้าที่รู้สึกเจ็บอยู่ที่กลางลำตัวของตัวเองก็เผลอร้องออกมา
“อ อ๊ะ…” แต่ก็พยายามทำเหมือนไม่มีอะไร กระทั่ง…
“มีเรื่องอะไรกัน” เสียงธัญญาที่ได้ยินเสียงบริเวณด้านหน้าห้องเปิดประตูออกมาเอ่ยถามด้วยใบหน้าราบเรียบ นงฤดีที่เห็นก็รีบทำท่าทางนอบน้อมสอพลอตามประสาของตัวเอง
“คุณท่าน
