When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เช้าวันต่อมา… ‘ระวังอย่าทำให้คุณชายตื่นก่อนนะครับ รอให้คุณชายเดินออกมาเอง’ เสียงเกริกพลที่ย้ำเตือนก่อนเข้ามาภายในเพนต์เฮาส์หรูดังขึ้นมาอยู่ภายในหัวเล็กของลูกหว้า ซึ่งคนตัวเองเล็กระมัดระวังเป็นอย่างมากขณะที่เดินเข้าไปนั่งลงยังโซฟาราคาแพงเพื่อรอให้คุณชายหน้านิ่งออกมา ดวงตากลมโตเอาแต่นั่งจ้องมองยังวิวด้านนอกหน้าต่างอยู่อย่างนั้นด้วยความยังคงรู้สึกตื่นตาอยู่กับวิวใจกลางเมืองตรงหน้าที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีเพนต์เฮาส์แบบนี้อยู่จริง ถึงเธอจะมาที่นี่อยู่หลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังอดรู้สึกตื่นตากับความหรูหราและบรรยากาศที่ได้พบเห็นไม่ได้เลยสักครั้ง “มองเห็นเกือบทุกเส้นทางเลย…” ปากเล็กพึมพำพร้อมกับนั่งรอคอยคุณชายตัวสูงอยู่อย่างนั้น กระทั่ง… แอดดด… เสียงประตูห้องนอนหรูเปิดออกดังขึ้น ลูกหว้าที่นั่งอยู่ได้ยินจึงไม่รอช้าที่จะค่อย ๆ หันไปทางร่างหนาที่เดินออกมาด้วยสภาพสวมใส่เสื้อคลุมตัวยาว ทว่า…ปลายชุดนั้น

