หลังจากผ่านค่ำคืนแสนทรมาน กับการนอนร้องไห้ ปล่อยตัวเองอยู่กับความเศร้าเสียใจโดยมีไอลดาและปั้นแก้มคอยปลอบโยนและอยู่ค้างคืนเป็นเพื่อน จวบจนเวลาเช้าที่เธอฝืนตัวลุกจากที่นอนไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน แต่งตัวเตรียมไปทำงานสร้างความแปลกใจให้กับเพื่อนทั้งสองที่ยังคงอยู่ในสภาพงัวเงีย เมาขี้ตา แทบไม่อยากลุกจากที่นอน
“บัวแกจะแต่งตัวไปไหนแต่เช้า แกเพิ่งจะนอนไปตอนตีสี่นี่เองนะ” ปั้นแก้มเริ่มรู้สึกตัวตื่น งัวเงียลุกขึ้นนั่งมองเพื่อนที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยด้วยความเป็นห่วง
“วันนี้เราต้องไปทำงานน่ะ ยังไงเราก็ต้องไป”
“ให้เราไปส่งไหม”
“ไม่ต้องหรอกลดา แกนอนเถอะ เดี๋ยวบ่ายๆเราก็กลับมาแล้ว”
“แต่แกดูหน้าซีดมากเลยนะ ฉันว่าแกควรพักก่อนดีกว่าไหม”
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ม เราไหวอยู่แล้ว”
“งั้นเดี๋ยวเย็นนี้พวกฉันไปรับนะ” หญิงสาวพยักหน้า ฝืนยิ้มให้กับเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะหันไปหยิบกระเป๋าสะพายเดินออกจากห้องไปด้วยสีห
