EP.9 นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว
1302 Words
“ไม่”
“ไม่ตอบ?”
“ไม่เสือกจะดีกว่า” คำตอบแบบตรงไปตรงมาตามประสาคนใจร้อนและไม่กลัวใครอย่างไบรอันเรียกรอยยิ้มจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
“น้องมึงกวนตีนดีนะ นิสัยพวกมึงมันเหมือนกัน” ไมเคิลชี้หน้าตัวการที่เป็นพี่ใหญ่สุดอย่างไคเลอร์
แต่สำหรับไคเลอร์แล้ว ต่อให้น้องเขาอย่างไบรอันมันจะปีนเกลียวใส่ใคร มันก็ไม่ได้มีเหตุผลที่คนอย่างเขาต้องเข้าข้างคนอื่นอยู่ดี
น้องกูก็คือน้องกู จะแสบจะซ่าก็น้องกูอยู่ดี!
“อย่ายุ่งกับมันเลยดีกว่า ไม่มีใครเอามันลงนะ” อลันเตือนยิ้มๆ
“พวกเหี้ย กูแค่ถามมันเฉยๆ ว่าเด็กหรือเมีย”
“คำตอบมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว อย่าเสือก!” อลันตอบกลับพลางปรายสายตามองหน้าคนที่อารมณ์ไม่ดี ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมีปัญหาอะไร แต่จังหวะนั้นไบรอันหยัดตัวลุก ดึงแขนคนที่มันพามาด้วยออกจากห้องไปพร้อมกัน ไม่สนใครหน้าไหนเลยเหมือนกัน
“ถ้าไม่อยากเห็นในสิ่งที่เธอไม่อยากเห็นก็เข้าไปพักในห้องนั้น และไม่ต้องออกมาถ้าฉันไม่ได้สั่ง”
“สุดท้ายแล้วต่อให้หม่อนอยู่กับพี่ไบรท์เพราะเงิน หากเดือดร้อนขึ้นมาจริงๆ คงไม่มีใครคิดฟังเหตุผลของหม่อนอยู่ดี”
“ถ้ากลัวขนาดนั้นเธอกลัวการว่ายน้ำเข้าฝั่งหรือเปล่าล่ะ ถ้าความกลัวมันมีน้อยกว่าความรู้สึกในใจเธอก็ไปดิ ว่ายน้ำกลับไป และถ้าอยากยกเลิกสัญญาก็ตามสบาย อ้อ..แต่ระวังเจออะไรที่มันแย่กว่านั้นหน่อยละกัน ใต้น้ำเธออาจจะได้เป็นอาหารกุ้งหอยปูปลา แต่ถ้าอยู่บนบก ระวังคนที่มันจ้องอยู่ก็แล้วกัน” คนฟังถึงกับคอตก มองใบหน้าหล่อเหลาของคนเลือดเย็นก่อนจะเบือนหน้าออกไปอีกทาง
ทางรอดที่เขาเอ่ยออกมา มันไม่มีหนทางไหนที่เป็นไปได้เลยสักอย่าง แบบนี้เขาเรียกหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
@อีกด้าน
ไบรอันเดินกลับเข้าไปในห้องเดิมเป็นจังหวะที่ไมเคิลกำลังเดินออกมาพอดี มุมปากของคนอายุมากกว่ายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะทำทีเป็นกวาดสายตาเพื่อมองหาใครอีกคน
“เอาไปเก็บแล้วเหรอ เสียดายจัง”
“คนระดับไมเคิลคงไม่อดอยากปากแห้งขนาดนั้นหรอกมั้ง หรือถ้ารู้สึกแบบนั้นทำไมไม่พามาด้วยล่ะ จะได้หายแรด”
“ฝีปากยังร้ายกาจเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“เฮียไมค์มีปัญญาเปลี่ยนกูไหมล่ะ”
“หึ! ถ้าจะแทนตัวเองว่ากูก็อย่าเรียกกูว่าเฮียเลยเถอะ เด็กเหี้ย! หยอกนิดหยอกหน่อยไม่เคยได้เลยนะมึง”
“เฮียอยากเห็นเด็กเหี้ยทำตัวเหี้ยๆ ไหม?” ถามกลับพร้อมกับยิ้มให้ จะรุ่นไหนก็มา ถามว่ากลัวไหม บอกเลยว่าถ้าเบ้าหน้าคนละอันกับพ่อกู คนอย่างไอ้ไบรท์ไม่เคยกลัวใคร
“กะสอยกูซะแล้ว ไอ้เลอร์ไอ้ลัน มาเอาน้องมึงไปเก็บด้วยละกัน” ไมเคิลส่งเสียงบอกคนทางด้านหลังพร้อมกับส่ายหน้า จังหวะที่ผละตัวออกมาได้ยินเสียงหัวเราะที่ดังตาม
“เฮียไม่สั่งอุ้มมันบ้างวะ เบ้าหน้าแม่งโคตรกวนตีน” คนบอกยกมือขึ้นสางเส้นผมที่ลงมาปรกหน้าผากลวกๆ ขายาวก้าวเดินมานั่งบนโซฟาตรงข้ามกัน
“ทุกทีก็เจอกันออกบ่อย ครั้งนี้มึงหงุดหงิดเกินไปนะ ไม่พอใจอะไร”
“เบื่อๆ อ่ะเฮีย หน้าใครกวนตีนไบรท์ก็หาเรื่องได้หมดแหละ”
“เกินไป อะไรเว้นได้มึงต้องเว้น ซื้อขายกันตลอด ทำงานด้วยกัน มึงจะไปหมั่นไส้มันทำไม ไอ้เหี้ยไมค์แค่ขี้แซวเฉยๆ” ไคเลอร์พยายามปราม ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันจะไม่ว่าเลยสักคำ แต่นี่ยังต้องเจอกันอีกยาว
“ว่าแต่มึงเถอะ พาเขามาด้วยแบบนั้นคือมึงไว้ใจเขาได้ใช่ไหม” ถามแบบนี้รู้เลยว่าหมายถึงใคร
“กูก็ว่าจะถาม ไอ้ลันถามมีเหตุผลนะ มึงไว้ใจแค่ไหน แน่ใจหรือเปล่าว่าจะไม่มีปัญหาตามมา”
“เถอะน่า ผมเเคลียร์ได้”
“เหอะ! พูดแบบนี้กูรู้เลย” ไคเลอร์สบตากับคนที่บอกว่าเคลียร์ได้ เอาเข้าจริงถ้าเป็นแบบนี้ไม่ต้องพูดอะไรมากมายก็ดูออก ไอ้ท่าทีไม่สบอารมณ์มันเป็นเพราะปัญหากำลังจะตามมามากกว่า
ผู้หญิงที่ไหนจะไปรับได้วะไอ้คนทำอาชีพแบบนี้ เสี่ยงฉิบหาย! ยังยอมใจที่ไอ้ลันมีเมียเป็นตัวเป็นตน!
“แดกๆ ไป จะได้อารมณ์ดี” ไคเลอร์ดันแก้วเครื่องดื่มออกไปตรงหน้าของคนที่ยังไม่แตะต้องอะไรเลย และก็เป็นไปในแบบที่คิด ไบรอันยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด จังหวะนั้นมีสายตาของอลันที่หันมอง
แกร๊ก~
ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำที่ใบหม่อนถูกทิ้งไว้ในห้องพักบนเรือ ต่อให้บรรยากาศรอบตัวจะดีมากแค่ไหน แต่เรื่องในหัวมันกลับย้อนแย้งจนอินกับบรรยากาศไม่ลง
สายตาของไบรอันมองมาพานกระตุ้นให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ถึงอย่างนั้นก็ยังพยายามปัดความกลัวเพื่อลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเขา
“พี่ไบรท์ เราจะขึ้นฝั่งตอนไหนคะ” พยายามถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงมากกว่าตอนแรก
“ว่ายน้ำกลับได้ไหมล่ะ”
“พี่ไบรท์~ หม่อนไม่ใช่ปลา ไม่ใช่เงือกนะที่จะว่ายกลับได้ง่ายๆ อ่ะ”
“ฉันยื่นข้อเสนอให้เธอไปแล้ว ในเมื่อเธอเลือกที่จะอยู่ตรงนี้ ไม่ยอมว่ายน้ำหนีไป ฉันก็มีทางเลือกให้เธอเลือกอีกที”
“ไม่เลือกตอนนี้ได้ไหม หม่อนง่วงนอน อยากกลับไปนอนแล้ว” มาเฟียหนุ่มสบตากับคนที่ยอมอ่อนข้อให้เขาเพราะไม่มีทางเลือก
“ยังคิดจะเปลี่ยนใจอยู่หรือเปล่า ในเมื่อเธอรู้แล้ว เห็นแล้วว่าฉันทำอะไร เธอจะยังอยู่กับฉันหรือเธอจะไป”
“พี่ดื่มมาใช่ไหม ที่จริงเราค่อยคุยกันทีหลังก็ได้”
“ไม่เคยมีใครได้ขึ้นมาเหยียบที่นี่ ไม่เคยมีใครเข้าถึงตัวตนของฉันแบบที่เธอเข้าถึง ถ้าวันนี้เธอจะเปลี่ยนใจ เธออาจจะไม่มีโอกาสขึ้นฝั่งแล้วก็ได้” คำพูดร้ายกาจและเลือดเย็นส่งผลให้ความกลัวเกาะกินอยู่ในใจ
“พะ..พี่หมายความว่าไง”
“เธอ..ต้องช่วยฉัน”
“ช่วยอะไร หม่อนบอกแล้วว่าเราคุยกันได้ แต่ขอร้องว่าไม่คุยกันที่นี่ได้ไหมหม่อนกลัวแล้ว”
“ถ้าเธอจะเปลี่ยนใจ และเลือกจะกลับไปแบบมีลมหายใจ คืนนี้เธอต้องนอนกับฉัน”
“วะ..ว่าไงนะ!” ตากลมเบิกโพลง พยายามจ้องลึกเข้าไปนัยน์ตาคู่นั้นอย่างไม่เชื่อสายตา
“แค่ครั้งเดียว นอนกับฉันแค่ครั้งเดียว แล้วฉันจะปล่อยเธอไป”
“ข้อเสนอบ้าบออะไรของพี่ ไม่เล่นแบบนี้ดิ มันไม่สนุกเลยนะ” มีหน้ามาบอกให้เธอนอนกับเขาเอาง่ายๆ น่ะเหรอ บ้าบอที่สุด!
“ฉันเผลอดื่มเหล้าที่เฮียเลอร์ชงให้..” เฮียแม่งแอบวางยา
********************
เอาล่ะ ความบันเทิงได้เริ่มต้นขึ้นแล้วววว 😊
ชอบกันไหมนะ ชอบคนมึนๆ ซึนๆ แบบพี่ไบรท์กันไหม ถ้าชอบ ฝากปารีวิว ฝากกระแทกไลก์ให้เนมหน่อยได้ไหมคะ 🥹🥹😊☺️
- Writer
