แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูห้องพักฟื้นของโรงพยาบาลถูกผลักเข้ามาก่อนจะปรากฏร่างบอบบางที่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืดสีดำเข้ารูปกับกางเกงผ้าขายาวสีเทา ใบหน้าจิ้มลิ้มยังคงสวยสดใสในแบบของเธอไม่เปลี่ยนแปลง
“กลับมาแล้วค่ะ หิวไหม” ใบหม่อนถามคนบนเตียงพลางหิ้วของในมือไปที่โต๊ะวางของ
“หิวมากกก” คนบนเตียงลากเสียงยาวพร้อมกับมองการเคลื่อนไหวของคนตัวเล็กตาละห้อย พลอยทำให้คนที่ออกไปซื้อของอมยิ้มออกมา
“เฮียเลอร์กับเฮียลันกลับแล้วเหรอคะ”
“เธอคิดว่าพวกเฮียมันจะยอมเฝ้าพี่เหรอ ไม่มีทางหรอก ไล่กลับไปน่ะดีแล้ว ขืนอยู่ไปก็มีแต่อยู่เพื่อพูดให้อารมณ์เสีย”
“ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ เฮียแกล้งเหรอคะ?”
“ตลอดแหละ แล้ววันนี้แกล้งในเรื่องที่ไม่ควรแกล้งด้วย โคตรโกรธเฮียเลย” คำพูดประโยคนั้นส่งผลให้คนที่หยิบข้าวจากถุงและเอื้อมไปหยิบจานชะงักไปเล็กน้อย
“แกล้งเรื่องอะไรเหรอคะ” ไบรอันเม้มปาก สายตาที่มองคนตัวเล็กยิ่งกระตุ้นความอยากร
