“ถ้าคุยธุระเสร็จวันนี้เราออกไปทานข้าวนอกบ้านกันดีไหมคะ” น้ำเสียงที่อ่อนโยนหันถามคนข้างๆ จนคนที่มาทีหลังมองทุกอย่างด้วยความไม่เข้าใจ
“อยากทานอะไรครับ คิดชื่อร้านและคิดชื่อเมนูเอาไว้เลยดีไหม”
“ดีค่ะ แต่หม่อนไม่มีชุดใส่เลย ขอยืมเสื้อยืดเฮียเลอร์อีกนะคะ”
“ได้สิ อยากได้ตัวไหนก็หยิบใส่ได้เลย”
“น่ารักจังเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ใบหม่อนยิ้มให้คนตัวโต รู้อยู่เต็มอกว่าสายตาของคนบางคนกำลังมองมาที่เธอ แต่เธอพยายามควบคุมทุกอย่างไม่ให้หลุดออกไปต่อหน้าเขา
พอคุยเสร็จใบหม่อนจึงดันตัวลุก แม้ว่าไบรอันจะยืนขวางทางเดินของเธอแต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรทั้งนั้นไม่บอกเขาถอยออกไปแต่เป็นเธอที่เลือกขยับตัวเพื่อหาทางเดินด้วยตัวเอง
คนมาทีหลังยืนนิ่ง อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไม่ถูก ท่าทีเฉยชา ไม่มีแม้วินาทีไหนที่เธอปลายสายตามามองหน้า โกรธกันมากเลยใช่ไหมหรือว่าเกลียดกันไปแล้วจริงๆ
“มีอะไรหรือเปล่าไบรท์”
“มีอะไรท
