“จะให้พี่ทนมองเมียตัวเองไปรักคนอื่นเหรอ ใครทำได้ก็ทำไปเลยแต่พี่ทำไม่ได้” ใบหม่อนเบือนหน้าหนี เธอหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เสมือนกับว่าคำพูดของเขามันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอเลย
“พี่อย่ามาพูดแบบนี้ดีกว่า”
“ก็แล้วทำไมพี่จะพูดไม่ได้ หม่อนเป็นเมียพี่นะ”
“ไม่ใช่”
“ใช่ มันใช่ที่สุดแล้ว อย่าให้พี่ต้องย้ำว่าอะไรเป็นอะไร แล้วถ้าจะให้พี่มองเมียตัวเองไปชอบพี่ชายของตัวเองพี่ทำไม่ได้แน่ และจะไม่มีวันทำเด็ดขาด”
“เลิกพูดจาไร้สาระเถอะพี่ไบรท์ พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับหม่อนด้วยซ้ำ”
“ถ้าพี่ไม่รู้สึกพี่จะเป็นแบบนี้เหรอ ถ้าพี่ไม่รู้สึกอะไรกับเธอพี่จะกล้าเลือกเธอแล้วทิ้งคนที่พี่เชื่อมาตลอดว่าพี่รักเขามากเหรอ เธอจะทำยังไงกับพี่ก็ได้เธอจะบอกว่าไม่สนใจ ไม่ได้รู้สึก จะบอกว่าเธอแค่สับสน จะบอกว่าเรื่องราวระหว่างเรามันไม่ใช่ความจริงก็แล้วแต่เธอ อยากพูดอะไรก็ช่างแต่พี่จะไม่มีวันไปไหนเด็ดขาด”
“พี่อย่าให้ความสงสา
