ใครก็ได้ช่วยเธอออกไปจากตรงนี้ทีเถอะ มันเหลวไปหมดแล้วเนี่ยหัวใจ~
“ไม่กล้าสบตาแบบนี้คือไร เขิน?”
“เปล่า~ ไม่เขินเลย รู้หรอกว่าพี่แกล้งอ่ะ”
“ใช่เร้อ..แก้มเธอมันแดงเหมือนตูดลิงเลย”
“ต้องทะลึ่งเบอร์ไหนถึงได้เคยแอบดูตูดลิงเนี่ย” ใบหม่อนกระพริบตาปริบๆ มองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เชื่อสายตา ไอ้ท่าทางอยากรู้อยากเห็นของเด็กดื้อตาใสมันก็ทำให้อารมณ์ดีอย่างไม่รู้ตัว
“ไม่ได้กล้าแอบดูแค่ตูดลิงนะ”
“พี่ไบรท์!”
“ตูดเธอพี่ก็แอบดู ถ้ามีโอกาสอ่ะนะ” ไบรอันยักคิ้วใส่คนที่พยายามหยุดเขาแล้ว แต่มันดันติดที่ว่าเธอหยุดไม่ได้ คนอย่างไบรท์ใครจะไปเอาอยู่ ถ้าทำได้น่ะแปลว่าเขาคงตั้งใจยอม
“ไม่คุยด้วยแล้ว ปล่อยก่อน หม่อนจะไปนอนแล้ว”
“ยอมแพ้แล้ว?”
“อื้อ~” คนเริ่มง่วงส่งเสียงตอบกลับในลำคอ และรู้อยู่เต็มอกถ้าจะให้ไปเอาชนะคนอย่างเขาเธอไม่มีวันทำได้แน่นอน
ไบรอันยอมคลายวงแขนออก ปล่อยให้เจ้าของร่างบอบบางผละตัวออกแต่โดยดี
