เช้าวันต่อมา
หลังจากทะเลาะกันตะวันเธอก็ไปนอนกับเพื่อนๆและให้หมอภูเป็นคนทำแผลให้
“น้องตะวันคงต้องเย็บแล้วล่ะครับ” หมอภูกำลังจะเย็บแผลให้เพราะมันก็ลึกพอควร
“พี่ฉีดยาชาให้นะ” เขากำลังจะฉีดยาชาให้เธอโดยมีเพื่อนๆคอยให้กำลังใจ
“พี่หมอภูไม่ต้องฉีดค่ะเย็บมันสดๆเนี้ยแหล่ะตะวันจะจำความเจ็บครั้งนี้ไว้และให้มันคอยย้ำเตือนรอยแผลนี้”
คนร่างบางเธออยากจะจำความเจ็บปวดนี้จากฝีมือคนที่เธอรักเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก หลังจากทำแผลเสร็จหมอภูก็ไม่กล้าถามส่วนตะวันนั้นเธอก็ไม่รัองสักแอะเธอใจแข็งมาก ส่วนพี่หมอนั้นเมื่อคืนตอนที่หมอฟางอ่อยโดยการจูบและขอโอกาสกลับมาคบกันนั้น หมอเขื่อนเขาได้พลักเธอออกจากตัวและไม่ยอมเปิดปากให้เธอได้มีโอกาสจูบ
“ฟางอย่าให้ผมเกลียดคุณไปมากกว่านี้เลย…ผมไม่ได้รักคุณ…ไม่เคยรักเลยต่างหาก” หมอเขื่อนเขาไม่คิดว่าหมอฟางจะกล้าจู่โจมเขาขนาดนี้ถึงจะเคยเป็นแฟนเก่าจะเคยนอนร่ว
