Eva Part
ในขณะที่ฉันกำลังนั่งเล่นกับเจ้าแฝดอยู่เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น ฉันเดินไปเปิดประตู ทันทีที่ฉันเห็นไอ้เดย์ หัวใจของฉันเต้นแรง ฉันพยายามข่มเสียงไม่ให้สั่นก่อนจะเชิดหน้าพูดออกไป
ไอ้เดย์มันทั้งขอโทษ ทั้งขอร้อง ขอโอกาส และสิ่งที่มันทำยิ่งกว่านั้นก็คือ มันก้มลงกราบเท้าของฉัน ฉันทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ ฉันบอกมันว่าฉันไม่โกรธ ฉันให้อภัยมัน แต่ว่าเรื่องของฉันกับมัน คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ฉันคงจะให้โอกาสมันไม่ได้
“มึงจะให้กูลืมได้ยังไง ไม่ใช่เพราะไอ้ข้อตกลงบ้าบอนั่นเหรอ ชีวิตของกูถึงได้เป็นแบบนี้” ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้าออกมา
“กูขอโทษ กูไม่รู้จะพูดคำไหนได้ดีกว่าคำนี้อีกแล้ว”
“มึงเก็บคำขอโทษของมึงไปเถอะ..กูไม่ต้องการ”
“เอวา กู กูรักมึงนะ”
“กูเสียใจด้วยที่กูไม่เชื่อคำว่ารักของมึง เพราะที่ผ่านมามึงพูดกับกูอยู่ตลอดว่ามึงรักลียา ประโยคนี้มันฝังลึกไปที่หัวใจของกู เพราะฉะนั้นกูไม่เชื่อ
