สหทรรศงัวเงียตื่นขึ้นมาตอนเจ็ดโมงเช้าเนื่องจากเสียงข้อความเข้าทางไลน์แชทรบกวนจนเขานอนต่อไปอีกไม่ได้ มือหนาควานหาสมาร์ทโฟนที่วางไว้บนพนักโซฟาตั้งแต่เมื่อคืนอย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาแล้วขยับตัวลุกขึ้นนั่ง จากนั้นจึงพยายามเปิดเปลือกตาอย่างเกียจคร้าน
นิ้วเรียวยาวกดเข้าไปอ่านข้อความในไลน์กลุ่ม เป็นวีรภัทรและวินธัยที่ส่งข้อความเข้ามาอย่างรัวๆ
ไอ้สองคนนั่นมันทำอย่างกับว่าอยู่บ้านเดียวกันอย่างนั้นละ เพราะเวลาที่ส่งข้อความเข้ามาในไลน์กลุ่มทีไร เป็นเวลาไล่เลี่ยกันแทบจะทุกที
Weerapat : หมอเท็น…
Winthai : หมอเท็นคร้าบ…ตื่นยังคร้าบ…
Weerapat : ตื่นได้แล้วฉันมีเรื่องอยากถาม
Winthai : ผมก็อยากถามเหมือนกันครับ
หลังจากที่อ่านข้อความ สหทรรศส่ายหน้าน้อยๆ อย่างระอาใจ แล้วพิมพ์ข้อความส่งไป
Sahathat : พวกนายไม่มีงานมีการทำหรือไง
Weerapat : วันนี้ฉันว่าง
Winthai : ผมก็ว่างเหมือนกันครับ
Sahat
