สหทรรศไม่ถามความเห็นของคนตัวเล็ก ร่างสูงดึงรั้งให้หญิงสาวเดินตามเขากลับไปที่ห้องพัก โดยไม่สนใจวินธัยที่นอนเอกเขนกบนเตียงหวายที่ตั้งอยู่ริมสระ ส่วนวีรภัทรนั้นเดินมาสมทบกับวินธัยหลังจากที่ร่างเล็กของภวิกาถูกสหทรรศกึ่งลากกึ่งจูงลับสายตาไปแล้ว
“งานนี้น้องแยมแย่แน่เลยว่ะ”
“แล้วใครกันล่ะครับที่คิดแผนเซอร์ไพรส์นี้ขึ้นมา” วินธัยหันมาค่อนขอดเพื่อนที่กำลังทอดตัวลงนอนบนเตียงหวายข้างๆ กัน
“นายไม่ต้องมาต่อว่าฉันเลยหมอวิน เพราะสุดท้ายแล้ว นายก็ให้ความร่วมมือกับฉันอยู่ดี”
“งานนี้หมอเท็นเอาคืนพวกเราหนักแน่” น้ำเสียงของวินธัยที่เอ่ยออกมานั้นมีความหวาดหวั่นเจือปนอยู่ด้วย ในบรรดาพวกเขาสามคนน่ะ เรื่องวางแผนและการคิดเอาคืนอย่างแยบยลสหทรรศน่ากลัวที่สุดแล้ว
“ช่างสิ ใครสน” วีรภัทรไหวไหล่เบาๆ อย่างไม่ยี่หระ แต่เอาเข้าจริงๆ แล้วก็กลัวสทรรศเอาคืนไม่ต่างกัน
ทันทีที่กดล็อกประตูได้ สหทรรศก็รั้งร่างเล็กให้แนบชิดที
