สหทรรศและภวิกายังไม่ได้กลับในทันที หลังจากที่ทั้งคู่ออกมาจากร้านบุฟเฟต์ คนตัวสูงก็ชวนเธอมาเดินบริเวณส่วนของตลาดนัดที่วางขายสินค้าต่างๆ ซึ่งใจจริงนั้นภวิกาไม่ค่อยอยากจะเดินสักเท่าไรนั่นก็เพราะมีแต่สินค้าที่ยั่วกิเลสของเธอทั้งนั้น แถมตอนนี้กระเป๋าสตางค์ของเธอก็แบนมาก แต่เธอก็ไม่อยากให้คนชวนเสียน้ำใจ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้นั่นก็คือมองสินค้าที่วางขายอย่างละลานตาด้วยสายตาละห้อยก็เท่านั้นเอง
ตลาดนัดเลียบด่วน รามอินทรายามค่ำคืนค่อนข้างพลุกพล่านไปด้วยผู้คน สหทรรศและภวิกาต้องเดินฝ่าฝูงชนที่ต่างก็ต้องเบียดเสียดกันและมีบางครั้งที่แผ่นหลังบอบบางปะทะเข้ากับร่างสูงที่เดินตามหลังอย่างไม่ตั้งใจ การแนบชิดที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้คนตัวเล็กกว่าแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองคนด้านหลัง เห็นว่าเขาไม่ได้ว่าอะไรและคนตัวสูงก็ยิ้มให้เธออยู่ก่อนแล้ว ภวิกาจึงอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะขยับเท้าไปเบื้องหน้าตามแรงดันที่เกิดขึ้นมาจ
