" หยอดเก่ง "
1013 Words
@ด้านหลังเวที
"เมยแกร้องเพราะมากกกกก.....ตอนที่แกส่งสายตายิ้มหวานให้พี่คามิน...ฉันนิเขินแทนพี่คามินเลยอ่ะ : ซัมเมอร์
"เห้อ....
"ถอนหายใจทำไม แล้วดูทำหน้าเข้า : ซัมเมอร์
"แกไม่เห็นหน้าอามินเหรอ....เขานิ่งมาก....ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่...ยิ้มให้จนแก้มปริก็ยังเฉยอยู่ได้
"ถอดใจ ? : ซัมเมอร์
"ไม่ !!!
"ฉันล่ะยอมแกจริงๆ คนมาจีบตั้งเยอะแยะ ไม่ชอบ กลับไปชอบพี่คามินที่แสนจะเย็นชา ไอ้หล่ออ่ะยอมรับ แต่นิสัยที่แสนจะเย็นชากับแกนิสิ ฉันล่ะยอม : ซัมเมอร์
"แกดู.....เห็นไหม...กับคนอื่นเขาออกจะอ่อนโยน ยิ้มง่ายจะตาย แต่พอกับแกหน้าตึงเชียว : ซัมเมอร์ชี้นิ้วไปที่กลุ่มของอามินที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ ก็จริงอย่างที่ซัมเมอร์ว่า ตั้งแต่รู้จักอามินมา อามินเป็นคนพูดน้อย แต่ยิ้มง่ายกับทุกคน ต่างกับฉันเขาไม่ยิ้ม ไม่ค่อยพูดด้วยเลย...เพราะอะไรฉันเองก็ไม่เข้าใจ หรือเพราะฉันวุ่นวายกับเขามากเกินไป แต่ก็ช่างเถอะ ตราบใดที่เขายังไม่มีใคร ฉันก็ยังมีสิทธิ์ที่จะเป็นคนของใจเขา ฉันเดินเข้าไปทักเขา
"อามิน
"น้องเมย.... มึงน้องเมย...น้องเมยตัวเป็นๆยืนอยู่ต่อหน้ากู : โรมทำท่าทางเขินอย่างหนัก อย่างกับว่าเจอดาราศิลปินที่ตนเองชื่นชอบ
"สวัสดีค่ะพี่ๆ หนูชื่อเมยนะคะ เป็นหลานรหัสของอามิน
"สวัสดีจ้ะ 😊 : นุ่น
"เมื่อกี้อามินได้ฟังเพลงที่เมยร้องหรือเปล่าคะ
"อืม..
"เพราะไหมคะ 😊
"ก็งั้นๆ..พอฟังได้
"เมยตั้งใจร้องให้อามินฟังเลยน๊า...😊
"อะ..อืม....หืม อามินกะแอ่มออกมาอย่างเขินอาย
"😊 อามินเขินเหรอคะ...ที่โดนเมยจีบแบบเปิดเผยขนาดนั้น
"เขินอะไร ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
"สักนิดก็ไม่มี......แต่เมยคิดกับอามินมากกว่าสายรหัสน๊า...ไม่สนใจหน่อยเหรอ...คนต่อคิวจีบเมยมีตั้งเยอะ แต่เมยไม่สนใจใครหรอกนะ เมยสนแค่อามินคนเดียวเท่านั้นรู้ไหม
"ลองเก็บน้องเมยคนนี้ไปพิจารณาหน่อยไม่ได้เหรอคะ ถ้าได้เป็นแฟนสัญญาจะดูแลอย่างดี..... ฉันทำหน้าตาออดอ้อนเขา แต่เขาก็ยังคงเฉย ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ แต่คนที่กำลังเขินจนหน้าแดงคือพี่โรม รายนั้นเขินจนแทบจะเป็นลมล้มพับลงไป
"นุ่นมึงจับกูที กูจะเป็นลม...น่ารักอะไรขนาดนี้ กูต้านทานไม่ไหวแล้ว : โรม
"มึงนิก็เป็นเอามากนะไอ้โรม น้องจีบไอ้มิน ไม่ได้จีบมึง มึงจะเขินเพื่อ ? : นุ่น
"แค่นี้ก็ก็สุขิตแล้วนุ่น กูปลื้มน้องเมยมาตั้งนาน มึงก็รู้ : โรม
"เออๆ นั่งดีๆ เดี๋ยวตกเก้าอี้ : นุ่น
"อ่ะ นี่เค้กช็อกโกแลต เมยทำเองเลยนะคะ อามินลองชิมดูหน่อยนะคะ
"ฉันไม่ชอบของหวาน
"เหรอคะ ... งั้นไม่เป็นไรค่ะ..เดี๋ยวเมยให้จาฟาร์ชิมให้ก็ได้ ฉันหน้าเจือนลงทันทีที่อามินมองตาแล้วบอกว่าไม่ชอบขนมที่ฉันทำมาให้ ก่อนจะดึงมือกลับมาดังเดิม แล้วก้มลงมองกล่องขนมเค้กด้วยสีหน้าที่รู้สึกน้อยใจ
"แต่ฉันจะให้เพื่อนฉันชิมให้ก็ได้ อามินหยิบขนมจากมือฉันไป แล้วเอาให้พี่โรม ฉันยิ่งรู้สึกน้อยใจเข้าไปอีก ไม่อยากกินแต่ก็ยังเอาไปให้คนอื่น ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ว่ารสชาติมันเป็นยังไง แต่มันอยู่ที่ว่าฉันตั้งใจทำมาให้เขาชิม แต่เขาไม่ยอมชิมให้เลยสักครั้ง และทุกครั้งก็มักจะให้คนอื่นเสมอ
"ขอบคุณนะคะพี่โรม ฉันยิ้มให้พี่โรมตามมารยาท แล้วเดินออกมาโดยสีหน้าเศร้าๆ
"ไอ้มิน มึงนี่ใจร้ายเกินไปแล้ว น้องเมยอุตส่าห์ทำมาให้...แต่มึงกลับเอาให้คนอื่น : นุ่น
"เออจริง..มึงเห็นไหมน้องเมยของกูหน้าเศร้าไปเลย : โรม
"น้องเมยของมึง ?
"เออ..ทำไม...กูสะดวกเรียกแบบนี้ มึงจะทำไม.. : โรม
"ขนมเค้กน่าอร่อยจัง...ไหนลองชิมดูสิ .. น้องนางฟ้าของกูทำมาให้ : โรมกำลังจะแกะกล่องขนมเค้กออก แต่มีมือไวของอีกคนแย้งไปจนได้
"ฟิ้วววว!
"ไอ้มิน...ไหนมึงบอกไม่กินไง...เอามา..มึงให้กูแล้วนะ : โรม
"กูไม่ได้บอกว่าให้มึง กูบอกแค่ว่าเดี๋ยวให้เพื่อนชิมให้ ไม่ได้บอกว่าเพื่อนคนไหน
"อ้าวไอ้นิ...มึงจะแอบเอากลับไปชิมคนเดียวใช่ไหม เอามาเลยนะ มึงให้กูแล้ว : โรม
"โอ้ย...ไอ้โรมมึงก็อะไรหนักหนากับอีแค่ขนมชิ้นเดียวนิ : นุ่น
"ก็มันให้กูแล้วอ่ะ : โรมทำหน้าบึ้งทันที อย่างกับเด็กโดนแย้งของเล่น
ผมเดินออกมาจากไอ้โรมและนุ่น จากนั้นจึงเดินตรงมาที่รถยนต์คันหรู ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งตรงเบาะคนขับ แล้วหยิบกล่องขนมเค้กขึ้นมาดู มีกระดาษโพสต์อิทสีสวยติดมาด้วย พอผมอ่านก็เผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
"ข้อความที่เขียนมา...เมยพูดจริงๆนะคะ..😊"
เมื่อไหร่จะยอมชิมขนมเมยสักที..เมยตั้งใจทำให้อามินโดยเฉพาะเลยน๊า
"หึ....ลองชิมหน่อยก็ได้ คามินหยิบขนมขึ้นมาชิมจนหมดแล้วยิ้มออกมาคนเดียว โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าหัวใจของเขาที่ตอนนี้มันเริ่มรู้สึกแปลกกับหลานรหัสตัวเองไปแล้ว...ขนาดขนมเค้กที่ไม่เคยเอาเข้าปาก ตอนนี้เขากลับกินมันอย่างเอร็ดอร่อย อีกทั้งช็อกโกแลตที่กินแล้วรู้ว่าตัวเองจะท้องเสียก็ยังจะกิน
"ก็อร่อยดี...
- Writer
