“หนูสายแล้วค่ะพ่อ”
“ใช่ คุณสายแล้ว ถ้าไปรถเมล์น่าจะสายมาก ไม่ทันเข้าประชุมแน่ ๆ”
“งั้นไปกันเถอะค่ะ” ปลายดาวรีบบอกเจ้านายหนุ่ม
“ไม่กินข้าวกินปลากันก่อนเหรอ แม่ทำกับข้าวเอาไว้เต็มเลยนะ”
“เดี๋ยวจะสายไปมากกว่านี้น่ะค่ะแม่ คงต้องไปฝากท้องที่ศูนย์อาหารของบริษัทค่ะ”
“ยังพอมีเวลา ผมเองก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน ผมคงต้องขอฝากท้องกับลุงกับป้าด้วยแล้วกันครับ” คชากรยกนาฬิกาขึ้นดู ก่อนจะเอ่ยขึ้น นั่นทำให้ปลายดาวได้แต่มองตาปริบๆ
ปลายดาวเหลือบมองเจ้านายหนุ่มที่กำลังตั้งใจขับรถ บางวันเขาก็มีคนขับรถ บางวันเขาก็ขับรถเอง แต่วันนี้เขาขับรถเอง
“อาหารฝีมือแม่ของปลายพอกินได้ไหมคะ” เธอเอ่ยถาม ลอบมองเสี้ยวหน้าคมคายหล่อเหลาของเขา
“อร่อยนะ แล้วคุณล่ะ ทำอาหารเป็นหรือเปล่า”
“ก็พอได้นะคะ แต่ส่วนใหญ่แม่จะเป็นคนทำน่ะค่ะ”
“พ่อแม่ของคุณดูรักคุณมากนะ”
“ค่ะ ครอบครัวของเรามีกันอยู่แค่สามคนพ่อแม่ลูก เราก็เลยรักกัน
