20
ชีต้า
ผมมองตามหลังร่างบางที่วิ่งร้องไห้เข้าไปในห้อง รู้สึกผิดขึ้นมาดื้อๆ หรือผมพูดแรงไปวะ แต่ที่เธอทำกับผมมันมากกว่านี้อีก!
ผมเดินวนอยู่หน้าห้องนอนเป็นหนูติดจั่นมาสักพักแล้ว ชั่งใจว่าจะเข้าไปง้อดีมั้ย
แอด~~~
กึก!
ผมหยุดกึ่งมองคนที่เดินออกมาอย่างตกใจ แทบจะทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าเธอจะออกมานี่
พรึบ
"น้องเกรซขอโทษนะคะ ที่ขึ้นเสียงใส่พี่ชีต้าเมื่อกี้"เธอเดินเข้ามาสวมกอดขอโทษผม ซึ่งมันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย
"อะ...อือ"ผมทำอะไรไม่ถูกจะยกมือขึ้นกอดตอบ ลูบหัว หรืออะไร ตอบก็ติดๆขัดๆ
"เราออกไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ยคะ"เธอยังคงกอดผมไว้ น้ำเสียงที่ถามนั้นเศร้าเหลือเกิน
"มีชุดใส่ออกไปรึไง"ผมวางมือไว้ที่เอวคอดของเธอจนได้
"ไม่มี"เธอส่ายหัวกับอกผม
"กินอยู่นี่แหละเดี๋ยวฉันทำเอง"ใครจะให้เมียตัวเองแต่งตัวแบบนี้ออกไปวะ
"น้องเกรซช่วยทำนะคะ"เธอเงยหน้าขึ้นบอก ยิ้มบางๆ
"อือ"ผมพยักหน้าแล้วเดิน
