หมอดนัยยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าสงบนิ่งอย่างคนที่พยายามรักษามารยาท
ในขณะที่อลิชายืนนิ่งข้างๆ แก้วไวน์ในมือสั่นเล็กน้อย
ตึก ตึก ตึก
ทั้งสองคนยืนเงียบ จนได้ยินเสียงฝีเท้าหนักแน่นของใครบางคนเดินเข้ามา โจเซฟปรากฏตัวในชุดทักซิโด้ที่ยังสมบูรณ์แบบ
พร้อมกับแววตาของเขา ที่ไม่ได้สงบเลยแม้แต่น้อย
“งานยังไม่เลิก แต่เจ้าสาวกลับมายืนคุยกับอดีตคนรักกลางระเบียง ช่างเป็นภาพที่น่าชื่นใจซะจริง”
คำพูดดุดันบาดลึก พ่นออกมาอย่างไม่ไว้หน้า น้ำเสียงแข็งกร้าวเยือกเย็นจนน่าขนลุก
แววตาโกรธจัดจนอลิชาเองยังขยับไม่ออก หมอดนัยยังยืนนิ่ง ก่อนจะตอบเขาอย่างใจเย็น
“ผมแค่ยินดีกับเธอ พูดอะไรให้เกียรติเธอด้วย”โจเซฟหัวเราะในลำคอเบาๆ แววตาเหยียดหยันนิดๆขณะไล่มองเขา
“ยินดีเหรอ ด้วยสายตาแบบนั้นนะเหรอ ผมเกรงว่าคงไม่น่าเหมาะ”
เขาก้าวเข้าไปใกล้หมอดนัยอีกนิด ใบหน้านิ่งเรียบแต่แววตาวาวโรจน์
“หรือคุณยังคิดว่าตัวเองมีโอกาส ท
