โจเซฟนั่งพิงพนักเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ ส่วนอลิชากำลังจัดแฟ้มเอกสารที่เขาส่งมาให้ แม้จะดูเหมือนทำงาน แต่บรรยากาศกลับมีอะไรบางอย่างแปลกไป
“คุณจะมองอะไรขนาดนั้นคะ ฉันไม่มีสมาธิทำงาน”
เธอบ่นเขาอุบอิบ เหมือนจะหายใจไม่ออกเมื่อเขาเอาแต่จ้องหน้า
“เมื่อไหร่จะเรียกเฮีย แล้วแทนตัวเองว่าหนูให้ชินปาก”
เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนลุกขึ้นมายืนข้างหลังเธอ
อลิชาเพิ่งรู้ตัวว่าเขาเข้ามาใกล้ตอนที่มือหนาวางลงบนบ่าของเธอ แล้วเขาก็ก้มลงกระซิบใกล้หู
“หนูนั่งทำงานแบบนี้ เฮียก็ไม่มีสมาธิเหมือนกัน”
อลิชาหันมามองเขา หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที
“ก็อย่าย้ายโต๊ะฉันมาอยู่ในห้องคุณสิคะ!”
“ถ้ายังไม่หยุดเรียกแบบนี้ รับรองว่าไม่ได้ทำงานแน่ เฮียจะกระแทกจนยอมเรียก”
เขาพูดเหมือนขวางโลก มือหนาโอบเอวเธอแล้วดึงให้ลุกขึ้นตามแรงเบา ๆ จนตัวเธอเซไปปะทะอกแกร่ง
“คุณโจเซฟ..อย่าทำแบบนี้เรากำลังทำงานอยู่นะคะ”
เธอพูดเสียงเบาหวิวเมื่อรู้สึกว
