“ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ”
วรรษาส่งเสียงทักทายเจ้านายพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง นิโคลัสหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ น่าแปลกที่เขากลับรู้สึกหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ไม่อยากยอมรับแต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสามีที่กำลังรออ้อมกอดและจุมพิตต้อนรับจากภรรยาหลังจากกลับจากการทำงานอันแสนเหนื่อยยาก
ให้ตายสิ! นี่เขากำลังคิดอะไรกัน?
“ยิ้มดีใจขนาดนี้ เธอคิดถึงฉันมากเลยใช่หรือเปล่าเรนนี่ที่รัก” นิโคลัสเอ่ยหยอกเย้าเธอพร้อมกับรอยยิ้ม ในตอนนี้เขาไม่อยากจะเสียเวลาจับผิดความรู้สึกของตัวเองหรอก
ฝ่ายวรรษา เห็นรอยยิ้มของนิโคลัสก็ชักจะฝ่อขึ้นมานิดหน่อย...แต่ไม่หรอก เธอจะไม่ยอมแพ้ วันนี้เธอเตรียมตัวมาดีพร้อม...เธอจะเอาคืนเขาให้ได้ หญิงสาวคิดอย่างหมายมาด รอยยิ้มเกือบๆ กึ่งจะเป็นท้าทายจึงถูกส่งไปให้ผู้ชายที่มีศักดิ์เป็นเจ้านายในเวลานี้ “คงงั้นมั้งคะ”
คำตอบของเธอทำให้นิโคลัสขมวดคิ้ว “หือ? เธอแปลกๆ นะวันนี้” เขาเอ่ยทัก มองด
