เสียงโทรศัพท์ที่กรีดร้องเสียงดังอย่างยาวนานและไม่มีทีท่าว่าจะท้อง่ายๆ นั้น ทำให้คนที่หลับสนิทไปแล้วหัวเสีย อดด่าตนเองไม่ได้ว่าเขาช่างสะเพร่านักที่ลืมปิดโทรศัพท์มือถือของตนเองในช่วงเวลาพักผ่อนอันแสนสุขนี้
และเมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใคร นิโคลัสก็แหวลั่นทันที ขณะที่มือกอดกระชับคนที่นอนหลับพริ้มซุกกายกับอกอุ่นของเขาแน่นขึ้น
“มีอะไรมาร์คัส ถ้าแกจะโทรมาตอนดึกๆ เพราะเรื่องบ้าบอนี่รีบวางสายไปเลยนะ! รู้ไหมว่ากว่าฉันจะได้นอนมันตอนกี่โมงกัน!” นิโคลัสตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขาเพิ่งหลับตาลงนอนไม่ถึงชั่วโมง แต่กลับต้องมาถูกปลุกเพราะเพื่อนของเขานี่นะ ถ้ามันไม่มีเรื่องด่วนจริงๆเขาเอามันตายแน่!
“เลิกบ่นได้แล้ว ฉันถามแกนิดเดียวแล้วแกจะได้ไปกกเมียหลับให้สบาย”
“เออ” นิโคลัสตอบทั้งยังหลับตาอยู่ หากมือข้างที่ว่างกลับกอดกระชับร่างในอ้อมแขนตนแน่นเข้า “มีอะไรก็ว่ามา เร็วๆ ด้วย เดี๋ยวเมียฉันจะตื่น”
นิโค
