@วันต่อมา
สุดท้ายฉันก็ถูกมาลิคบังคับให้มาด้วย ตอนนี้รถหรูจอดอยู่ที่บริษัทของคาแลน มีพนักงานมารอรับเขาคงรู้ก่อนแล้วว่ามาลิคจะมาในวันนี้
“คุณคาแลนประชุมอยู่รอประมาณครึ่งชั่วโมงนะคะ” พนักงานพามาลิคกับฉันมาที่ห้องรับรอง
“ขยับมานั่งใกล้ ๆ” เสียงทุ้มออกคำสั่งเพราะฉันนั่งห่างเขา “อย่าทำเหมือนรังเกียจว่าที่คู่หมั้นขนาดนั้น”
“ก็รู้นี่คะ”
“มิลา อย่าคิดว่าอยู่ถิ่นมันแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไร”
“…”
“อยากให้คาแลนมันมาเห็นฉากตอนเธอกับฉันกำลังมีความสุขกันไหม”
“…” เลว เขามันเลวไร้ที่ติจริง ๆ
“มันคงขยะแขยงเธอมากแน่ ๆ”
“คุณต่างหากที่น่าขยะแขยง”
มาลิคคว้ามือมากระชากแขนฉันแล้วดึงให้มานั่งแนบติดกับตัวเอง
“อย่าลืมเรื่องยา มิลาขอไปหวังว่าคุณจะทำตามที่รับปาก” ฉันทวงสัญญาเพราะตอนนั่งรถมา เราคุยเรื่องนี้กันแล้ว
“ขอเยอะขนาดนั้นเหมือนเธอกำลังคิดจะหนีฉันเลยนะ”
“ถ้าไม่ตุกติกวันนี้เขาจะเซ็นยกหุ้นสิบเปอร
