จุ๊บ! จ๊วบ!
"พอได้แล้วค่ะ ใจคอจะดูดจนอิ่มแทนข้าวเลยหรือไงคะ"
คนที่นอนนิ่งๆ ให้ผมดูดเต้าอวบในตอนแรกเอ่ยขึ้น เมื่อผมเอาแต่ดูดดื่มมันจนไม่อยากขยับลุกขึ้นไปไหน ทั้งที่เราฟัดเหวี่ยงกันจนอิ่มหนำไปทั้งคืนแล้ว แต่พอตื่นเช้าผมก็ยังอ้อยอิ่งไม่ยอมปล่อยเธอให้ลุกขึ้นไปจากเตียงสักที
"ผมอยากสัมผัสพี่นุ่มนิ่มนานๆ ยังไม่อยากปล่อยเลยอ่ะ"
"แต่มันสายแล้วนะคะ กับข้าวก็ยังไม่ได้ทำสักอย่าง"
"ช่างมันเถอะ วันนี้วันหยุดผมขอนอนกอดพี่นุ่มนิ่มแบบนี้ทั้งวันแล้วกัน"
"ทำแบบนี้ทุกวัน คุณโชไม่เบื่อพี่แย่เหรอคะ อยากกินเมื่อไหร่ก็ได้กิน อีกหน่อยก็คงเบื่อ"
ผมขยับตัวเลื่อนขึ้นไปหา คนที่นอนพิงอยู่หัวเตียงและกำลังจ้องหน้าผม ด้วยแววตากลมโตที่ฉายแววกังวลเอาไว้เต็มสองตา
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ กลัวผมเบื่อเหรอ"
"พี่ขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ"
"ได้สิ"
"สถานะของเราตอนนี้มันคืออะไร?"
แววตาหวานที่ดูจริงจัง จ้องมองผมเหมือนกั
