โรงครัว
รสาเดินเข้ามาในบริเวณโรงครัวพร้อมกับสิงห์และผู้จัดการไร่หนุ่ม กลิ่นอาหารหลายชนิดที่ผสมปนเปกันทำให้เธอรู้สึกมวนท้องพะอืดพะอมคล้ายจะอาเจียน ทว่ายังคงพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดเพราะเกรงว่าหากแสดงท่าทีออกมาคงโดนคนงานมองเป็นตาเดียว จึงเดินตามสามีไปนั่งลงข้างกายเขา โดยมีเขมนั่งอยู่ตรงข้ามพ่อเลี้ยงหนุ่ม
"เราไม่ต้องไปตักอาหารเองหรือคะ?" รสาเอ่ยถามขึ้น
"ปกติถ้าพ่อเลี้ยงมาทานที่นี่แม่ครัวเขาจะเป็นคนยกอาหารมาให้เจ้านายครับ เดี๋ยวก็มีคนยกอาหารมาให้คุณรสาเหมือนกันครับ" เขมบอก รสาจึงหันไปคลี่ยิ้มให้สามีหนุ่มเล็กน้อย
"ทำไมเธอถึงได้ดูหน้าซีดจังเลยล่ะ ไม่สบายหรือเปล่า?" สิงห์เห็นสีหน้าของภรรยาไม่สู้ดีนัก เขาจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ วันนี้รสาแค่รู้สึกเหมือนคนนอนไม่พอ"
"ถ้างั้นทานข้าวแล้วเดี๋ยวฉันจะไปส่งที่บ้านนะ" สิงห์คลี่ยิ้มพลางขยับมือขึ้นมาวางบนศีรษะทุยเล็กท่
