สองปีผ่านไป_
ณ สนามหญ้าข้างบ้านใต้ร่มไม้ใหญ่ ช่วงเวลายามเย็นแสงแดดคล้อย หลังจากถูกปรับภูมิทัศน์ทำลายบ่อจระเข้เปลี่ยนเป็นพื้นที่กว้างให้ทายาทของบ้านหลังนี้ได้วิ่งเล่น ปล่อยกลุ่มบอดี้การ์ดดูแลไร้พี่เลี้ยงเพศสตรีเข้าถิ่น
"คุณชายอย่าวิ่งเร็วสิครับ" เตโชรีบห้ามปรามเด็กชายวัยขวบเศษ ทั้งที่อยู่ช่วงหัดเดินแต่เซนโซ่ดันวิ่งได้แล้ว เขาเข้าใจเจ้านายดีว่าไม่อยากจ้างพี่เลี้ยงให้มาวุ่นวายในบ้าน ทำลายความเป็นส่วนตัวที่เคยสงบสบายใจ
ทั้งเดโม่และเตโชต่างช่วยกันรับหน้าที่ดูแลเอง ปานเจ้านายคนนึงภายในภาคหน้า แถมยังรู้สึกผูกพันธ์เมื่อเขาถอดนิสัยของซิลค์ได้ทุกประการ
"ยะหยุด~!!" เสียงเด็กยังไม่พูดค่อยชัด ชี้นิ้วป้อมๆสั่งพวกพี่เลี้ยงชาย ยืนสงบนิ่งราวน่าเกรงขาม แต่ตรงข้ามกันทำบิดาและมารดาต่างหัวเราะพอใจ
"ลูกเหมือนเฮียเปรียบเลย เอานิสัยม่าม๊าไปบ้างไหมครับ" โมอาหันตำหนิให้สามีรู้ตัว เขาชอบวางท่าทางจริงจังตอนลูกชา
