“เป็นไงบ้างครับ ไอศครีมอร่อยมั้ยครับ” ปีมงคลถามเด็กน้อยอย่างเอาใจ
“อย่อยค่ะ อะตอมชอบมากเลย” เด็กน้อยเอ่ยออกด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชัด เพราะในปากยังมีไอศครีมอยู่
“ใจเย็นๆ ก็ได้ครับ กินหมดแล้วค่อยตอบก็ได้ครับ” ปีมงคลหัวเราะขันเด็กน้อย
“ไม่ได้ค่ะ คุณแม่สอนว่าผู้ใหญ่ถามก็ต้องตอบค่ะ” เด็กน้อยที่ฉลาดเกินวัยรีบสวนทันที
“แต่คุณแม่ก็สอนด้วยไม่ใช่เหรอคะว่าไม่ให้พูดตอนกินข้าว” ผู้เป็นมารดาส่ายหน้าและตำหนิบุตรสาวอย่างไม่จริงจังนัก
“ค่ะ แต่อะตอมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ก็คุณลุงถามนี่คะ” เด็กน้อยเถียงแบบข้างๆ คูๆ ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เด็กน้อยว่า บางทีเรื่องความถูกต้องกับสิ่งที่ต้องทำมันก็ไม่สามารถเอามาวัดกันได้
“ไม่ต้องซีเรียสกับลูกขนาดนั้นก็ได้มั้งดา แกยังเด็กอยู่” ปีมงคลเตือนหญิงสาว ทำให้ชนัญชิดารู้ตัวก็เลยไม่ได้กล่าวอะไรอีก
“ใช่ค่ะ คุณแม่ดุเก่ง” บุตรสาวรีบฟ้องคุณลุงคนใหม่ที่ขึ้นแท่นคนโปรดไปแล้ว
“ได้ที
