เมื่อไม่สามารถขับไล่ไสส่งเขาได้ เธอก็ต้องยอมให้เขาไปส่งเธอและลูกที่บ้าน เธอไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เขาทำให้เธอจนตรอก ไม่สามารถหลบลี้หนีไปไหนได้ แต่คราวนี้เธอจะไม่หนีไปไหน เธอจะยอมเผชิญหน้ากับความจริง คนที่ต้องหลบไม่ใช่เธอ เพราะเธอไม่ได้ทำผิดอะไร ถ้าเธอต้องหนีไปไหนเพราะเรื่องนี้ คนที่น่าสงสารที่สุดก็คงไม่พ้นเด็กหญิงชนัญญา
ถ้าเขารู้ความจริงเรื่องลูก เธอก็คงให้เขาทำหน้าที่พ่อ ส่วนความสัมพันธ์ของเธอและเขาที่มันจบไปนานแล้ว ก็ขอให้มันจบลงตรงนั้น อย่าได้สานต่อในสิ่งที่มันจบกันไปแล้ว ตอนนี้ชนัญชิดาโฟกัสไปที่ลูกเท่านั้น เธออยากเห็นลูกมีความสุข แต่ถ้าเขาไม่รู้เรื่องลูก เธอก็จะปล่อยทุกอย่างไป ไม่มีวันบอกเขาเพื่อเอาลูกรั้งเขาไว้แน่นอน
“ถึงแล้วครับ เข้าบ้านกันเถอะ” ชายหนุ่มจอดรถตามที่หญิงสาวบอก ก่อนจะเปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปรับตัวเด็กน้อยลงมาจากตักของมารดา ซึ่งเด็กน้อยก็ยอ
