เมื่อชีวิตมีทางเลือกไม่มากนัก การเลือกเดินจากไปเป็นทางเลือกเดียวที่เธอมี เธอจึงเลือกปรึกษาณัชชาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ณัชชาไม่ได้รั้งเธอไว้อีกแล้ว เธอไม่อยากให้เพื่อนต้องมาทนลำบากใจกับความรักที่ผู้ใหญ่ไม่ปลื้ม เมื่อเพื่อนของเธอก็คิดเห็นตรงกับเธอ ชนัญชิดาจึงนัดปีมงคลออกมาข้างนอก เธอไม่กล้าไปพบเขาที่ห้อง ด้วยกลัวว่าเธอจะใจไม่แข็งพอที่จะบอกเลิกเขา
“คิดถึงที่สุดเลย ทำไมถึงนัดพี่มาที่นี่ล่ะครับ” ปีมงคลมองซ้ายมองขวาก่อนจะจุ๊บที่แก้มของหญิงสาวด้วยความคิดถึง เพียงแค่สัมผัสอุ่นของชายหนุ่ม มันก็แทบจะทำให้หญิงสาวพูดไม่ออกเลยทีเดียว เธอตั้งใจและเตรียมคำพูดมาตั้งนาน แต่พอได้เห็นหน้าเขา มันกลับทำให้เธอพูดไม่ออกซะอย่างงั้น
“ดามีเรื่องสำคัญที่จะคุยกับพี่ปีค่ะ” ในที่สุดชนัญชิดาก็ตัดสินใจเอ่ยออกมาเสียงสั่นเครือ
“เรื่องอะไร ทำไมดาถึงดูกังวลแบบนี้” ปีมงคลเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“เราเลิกกันเถอะค่ะพี่ปี” ชนิญ
