“ผมให้คุณได้อยู่แล้ว แค่ความไว้ใจน่ะ อย่าทำให้ผมผิดหวังก็แล้วกัน” พสุธาจ้องตาแฟนกำมะลอของเขา
“พอแล้วทั้งคู่ จะกัดกันแบบนี้แล้วผู้ใหญ่จะเชื่อเหรอว่าเป็นแฟนกัน บอกตรงๆ ฉันที่มองอยู่ตรงนี้ยังไม่อยากเชื่อเลยว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันละลายพฤติกรรมด่วน” วศินที่เปรียบเสมือนกรรมการต้องห้ามทั้งคู่อย่างด่วน นี่แค่เจอหน้ากันวันแรกยังเห็นถึงรัศมีของความไม่ชอบขี้หน้ากัน แล้วจะร่วมงานกันไปต่อได้ยังไง
“นายไม่ใช่คนที่ต้องแสดงให้ดูวศิน พวกเราเลยไม่จำเป็นต้องเล่นละครให้นายดู” พสุธารีบตอบกลับทันควัน
“ใช่ค่ะ พี่วศินไม่ใช่เป้าหมาย เพราะฉะนั้นเราสองคนไม่จำเป็นต้องแสดงเนียนๆ ให้พี่ดูหรอกค่ะ” ฉัตรชฏาสำทับอีกแรงหนึ่ง
“เออว่ะ..ทีอย่างนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย น่าจะรอดแหล่ะ เปลี่ยนจากกำมะลอเป็นจริงๆ เลยมั้ยล่ะ” วศินเย้าคนทั้งคู่ ได้ผลดีเหลือเกินเมื่อแฟนกำมะลอทั้งสองคนหันมามองวศินตาขวางทั้งคู่
“หมดหน้าที่แล้วก็นั่ง
