เอลล่ามาพิงเสาในมือของเธอมีแก้วแชมเปญอยู่แก้วหนึ่งมองหน้าเบลล์ด้วยคำถามมากมาย เบลล์ดื่มแชมเปญในแก้วจนหมด
“เล่ามาเดี๋ยวนี้” เอลล่าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ฉันกับผู้จัดการแค่สองอาทิตย์นี้เอง” เบลล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเขินอาย
“แล้วอย่างไงต่อ” เอลล่าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันได้เสียกับเขา” เบลล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“หา” เอลล่าอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ
“ใช่ วันนั้นฉันเมามาก ผู้จัดการเลยไปส่งที่บ้าน หลังจากนั้น...” เบลล์เอ่ยบอกเช่นนี้และหยุดเสียดื้อๆ
“หลังจากนั้นแล้วอะไรอีก” เอลล่าเอ่ยถามเหมือนเค้นความ จากหัวหน้าโจร
“จะให้ฉันเล่าจริงๆ เหรอ” เบลล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
“ใช่ ฉันอยากรู้”
“เอลล่า ฉันข่มขืนเขา” เบลล์เอ่ยบอกเช่นนี้ เอลล่ากลับหัวเราะออกมาโดยทันที จะเบลล์อายอยากจะแทบแทรกแผ่นดินหนีไปจากตรงนี้จริงๆ
“อย่าขำฉันสิ ฉันเมาจริงๆ ตื่นเช้ามาเช้ามาฉันก็
